مسعود علیمردانی - استادیار گروه شهرسازی دانشکده مهندسی معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران
جمال الدین مهدی نژاد - دانشیار گروه معماری دانشکده مهندسی معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران
محمد رضا مهربانی گلزار - استادیار گروه شهرسازی دانشکده مهندسی معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران
سیده صدیقه سجادی محمدآباد - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی

بافت قدیمی و کهن شهرها به واسطه قدمت و وجود عناصر با ارزش تاریخی، موقعیت مناسب ارتباطی، قرارگیری بازار اصلی شهر و قلب تپنده اقتصادی در آن دارای ارزش و جایگاه منحصر به فردی در ساختار فضایی و کارکردی شهر می باشد. با این حال امروزه این بافت ها با مسایل و مشکلات متعددی از جمله عدم تناسب کالبد و فعالیت، کاربری های ناسازگار و جاذب ترافیک، عدم تعریف سلسله مراتب دسترسی مناسب در این بافت ها، خالی شدن بافت از سکنه اصلی و استقرار مهاجران، از بین رفتن هویت تاریخی و حس تعلق ساکنان به بافت، نبود فضاهای عمومی و کارکردی مناسب در بافت و وجود ناهنجاری های اجتماعی و فرهنگی متعدد مواجه هستند. بازآفرینی شهری در حال حاضر به عنوان یکی از جدیدترین رویکردهای مواجه با بافت های تاریخی مطرح می باشد و یکی از راهکارهای مهم، استفاده از گردشگری شهری برای رسیدن به بازآفرینی و بهبود شرایط بافت های تاریخی است. از این رو در این مقاله سعی شده با استفاده از روش کتابخانه ای و اسنادی، مبانی نظری مربوط به بازآفرینی شهری و گردشگری شهری بررسی و تاثیرات متقابل این دو بر هم بیان گردد و در نهایت با استفاده از تحلیل مطالعات انجام شده، استراتژی های تاثیرگذار در جهت بازآفرینی بافت ها بر اساس گردشگری شهری بیان می گردد.

بافت تاریخی، بازآفرینی شهری، گردشگری شهری، بازآفرینی گردشگری مبنا