فاطمه قیصری - دانشجوی کارشناسیارشد معماری، گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد شهرکرد، شهرکرد، چهارمحال و بختیاری، ایران
نوشین عباسی - دکترای معماری،عضو هییت علمی تمام وقت،گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد شهرکرد، شهرکرد، چهارمحال وبختیاری، ایران
عبدالرضا کوهی - دکترای معماری،عضو هییت علمی تمام وقت،گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد شهرکرد، شهرکرد، چهارمحال وبختیاری، ایران

گردهمآیی افراد در فضاهای اجتماعی از هزاره های قبل از میلاد تا عصر کنونی، قابل مشاهده است. در طراحی یک فضای اجتماعی خلق محیطی منطبق بر ویژگی های رفتاری و فرهنگی افراد نقش موثری در ایجاد حس مطلوب یا نامطلوب از آن مکان در فرد دارد. انسان همواره به گونه ای در پی تعامل با سایر افراد جامعه و همچنین محیط پیرامون خویش است. لذا توجه به کیفیت فضایی محیط در ایجاد احساس خوشایند در فرد اثرگذار است. شاید بتوان گفت وظیفه یک فضای عمومی و اجتماعی، عمدتا فراهم نمودن زمینه ای برای فعالیت های جمعی میان افراد است. کتابخانه ها نیز به عنوان یک فضای اجتماعی از این امر مستثنی نیستند و یکی از پایگاه های مهم علمی و اطلاع رسانی هر کشور محسوب می شوند که با عرضه ی خدمات علمی، آموزشی و فرهنگی نقش اساسی را در یک جامعه ایفا می کنند. اما متاسفانه نگاه مردم در ایران به کتاب، کتابخانه و پژوهش بسیار کمرنگ شده است که یکی از دلایل عمده ی آن را می توان وجود کمبودهایی دانست که به لحاظ کیفی و روانشناسی در فضاهای کتابخانه ای حکمفرماست. پس کتابخانه به عنوان یک مرکز یادگیری باید علاوه بر تامین نیازهای اطلاعاتی، قادر به رفع نیازهای روحی و روانی کاربران نیز باشد. به همین دلیل این مقاله با روشی توصیفی- تحلیلی سعی بر آن دارد به باز تعریف محیط و تعاملات اجتماعی بپردازد، و عوامل کیفی موثر در طراحی کتابخانه ها که باعث حس تعلق و ارتقاء تعاملات اجتماعی افراد با هم می شود را برشمرده و راهی جهت استفاده از این عوامل در طراحی های آتی به طراحان نشان دهد .

فضای اجتماعی وعمومی، تعامل اجتماعی، کتابخانه، مشارکت جمعی، طراحی