رسول ناظمی - دانشجوی دکتری مهندسی نفت، دانشگاه صنعت نفت
آرمین بازیاری - دانشجوی دکتری مهندسی نفت، دانشگاه صنعت نفت
خلیل شهبازی - دانشیار و عضو هییت علمی دانشگاه صنعت نفت

شکاف زنی هیدرولیکی با ایجاد و گسترش کانال هایی از مخزن به چاه به عنوان یکی از روش های اصلی برای بهبود شاخص تولید در چاه ها می باشد. این عملیات توسط تزریق هیدرولیکی یک سیال به داخل سازند انجام می شود که با اعمال نیرو باعث شکسته شدن سازند می شود. میزان موفقیت عملیات شکاف زنی هیدرولیکی به هدایت پذیری شکاف ایجاد شده وابسته می باشد. عوامل متعددی در بهبود هدایت پذیری شکاف وجود دارند که شامل انتخاب سایز مناسب و غلظت بهینه پروپانت ها، نرخ پمپاژ پروپانت ها، استفاده از نگه دارنده های پروپانت ها در شکاف مانند رزین ها و الیاف ها، استفاده از سیالات ویسکوالاستیک و ژل های پایه روغنی برای انتقال بهتر پروپانت ها و نیز کاهش مواد باقی مانده در شکاف بعد از عملیات(کاهش آسیب به سازند)، می باشند. امروزه علاوه بر روش های مرسوم از روش های شکاف زنی شبکه ای(ریزشکاف ها)، شکاف زنی لوله ای و شکاف زنی به صورت متناوب از سیالات مختلف نیز استفاده می شود. در این مقاله سعی شده علاوه بر مزیت ها و محدودیت های انواع روش ها، پارامترهای موثر روی بازدهی شکاف بررسی شود.

بهبود شاخص تولید، هدایت پذیری شکاف، روش های شکاف زنی