علی خواجه نصیری - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فردوس
حمیدرضا گلکارحمزیی یزد - استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد فردوس
مجتبی طاوسی - استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد فردوس

در حوضه های شهری با گسترش شهرنشینی و تغییر کاربری اراضی باعث افزایش سطوح نفوذناپذیر و در نتیجه تولید بیشتر حجم رواناب و افزایش دبی پیک سیلاب می شود. از روش های مدیریت رواناب شهری استفاده از روش توسعه کم (Low Impact Development) می باشد، که برای حفظ یا بازگرداندن شرایط هیدرولوژیکی طبیعی یک حوضه آبریز به حالت پیش از توسعه یافتگی می باشد. در تحقیق پیش رو عملکرد سیستم زهکش مسیل آب وبرق مشهد با مساحت 4/15 کیلومتر مربع در نرم افزار ASSA با سه الگوی زمانی جریان یکنواخت، SCS تیپ دو و بلوک تناوبی ارزیابی شده است. برای کاهش خطا در محاسبات هیدرولوژیکی و هیدرولیک مجاری از سامانه اطلاعات جغرافیایی GIS استفاده شده است. با ارزیابی منطقه مورد مطالعه از نقطه نظر موقعیت مکانی، کاهش ریسک، بالا بردن ضریب ایمنی و مقایسه نتایج شبیهسازی شده الگوی بلوک تناوبی با تولید دبی خروجی 42/42 متر مکعب بر ثانیه به عنوان دبی طرح در خروجی حوضه در نظر گرفته شده است. برای تعدیل دبی سیلاب از حوضچه تاخیری بعنوان روش توسعه کم اثر با پیشنهاد سه مخزن در قالب 2 سناریو صورت گرفته است. سناریو اول استفاده از مخزن شماره (1و2) و سناریو دوم شامل مخازن (2و3) می باشد. مقایسه نتایج شبیه سازی های صورت گرفته نشان داد نتایج سناریو اول، با استفاده از دو مخزن با ابعاد 4×90×90 و 4×85×85 متر مکعب دبی پیک سیلاب خروجی را 7/36 درصد کاهش می دهد.

راهکارهای بهینه مدیریتی، شبیه سازی دینامیکی بارش – رواناب، حوضچه های تاخیری، نرم افزار ASSA