مهسا رحمانی - دانشجوی دکتری مهندسی آب، آبیاری و زهکشی، دانشگاه فردوسی مشهد
مایده فرخی - دانشجوی دکتری مهندسی آب، آبیاری و زهکشی، دانشگاه فردوسی مشهد

در پهنه کویر ایران با نزولات آسمانی اندک، فقر منابع آب و دشواری های آب و هوای حاکم بر آن، یکی از بهترین و منطقی ترین شیوه ی استحصال آب، قنات است. هنگامی که از زندگی در اراضی خشک و نیمه خشک کشور سخن به میان می آید، بی درنگ کاریز یا قنات در ذهن کاوشگر انسان ترسیم می شود. بر این پایه، قنات را می توان جغرافیایی ترین پدیده اراضی خشک و نیمه خشک کشور ایران دانست. در راستای کاهش هدر رفت بارندگی ها در مناطق خشک میبایست روش-های مختلف جمع آوری آب باران را دانست تا بتوان با مهار هرزآ ب ها و تند سیلاب ها در این مناطق به تغذیه سفره های آب زیرزمینی و بهره برداری درست از قنات های خشک شده دست یافت. تغذیه آب های زیرزمینی و آبخوان های کم عمق از طریق استحصال مناسب و مفید آب باران می تواند از اقدامات اجرایی و زیربنایی در راستای احیای قنوات خشک شده در کشور باشد. هدف این مقاله تشریح انواع روش های تغذیه مصنوعی به درون سفره های آب زیرزمینی است تا به جای تخریب شهرها توسط سیل ، بتوان این آب ها را به داخل سفره ها تزریق نموده و در هنگام کم آبی یا خشکسالی از آن ها بهره گرفت .

ایران، بارندگی، تغذیه مصنوعی، کاریز، منابع آب