سید محمود مرتضوی هشترودی - استاد حوزه علمیه قم- دبیر علمی انجمن ارتباطات و تبلیغ حوزه علمیه
مهدی مطهری - دانشجوی دکتری مدرسی معارف دانشگاه باقر العلوم و مدرس حوزه، گرایش اخلاق

بحث از فضیلت مندی انسان همواره مورد توجه اندیشمندان و مکاتب مختلف اخلاقی بوده است. چرا که تشخیص، شناخت و تبیین دقیق فضایل و راه های عملی اکتساب آنها، نقش ویژهای در تکامل و سعادت مندی انسان ایفا میکند. از همین جهت هر یک از این نظام ها کوشیده است تا بر اساس مبانی انسانشناسی خود، به تبیین مفهوم فضیلت و اقسام آن بپردازد. فضیلت نزد فیلسوفان مسلمان و یونانی به معنای ملکه نفسانی و حد میانگین است و دارای ارزش ذاتی بوده و ابزاری برای رسیدن به سعادت و خیر نهایی میباشد. در نظام اخلاق فضیلتمدار عناصری همچون غایتگرا بودن، ارزش ذاتی داشتن فضیلت، تاثیر آن بر سعادت، از مهمترین ویژگی های آن محسوب می شود. بیان دیدگاه های مختلف فلسفی درباره این مسیله اخلاقی به صورت تاریخچه ای و تفاوت این رویکردها با یکدیگر مطلبی است که در این نوشتار به آن میپردازیم.

فضیلت، سعادت، حد وسط، افراط، تفریط، ارسط