ثریا فرجی - گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی فومن، پردیس دانشکدههای فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
عمیدالدین نورعلیشاهی - استادیار گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی کاسپین، پردیس دانشکدههای فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
نونا نوروزی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی، پردیس دانشکدههای فنی، دانشگاه تهران، ایران
میثم امیدی - مرکز تحقیقات پروتیین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

در سال های اخیر با بالا رفتن آمار تصادفات و حوادث سوختگی، جامعهی پزشکی و متصدیان امور سلامت جمعی در فکر ساخت پانسمان هایی جدید با خواصی منحصر به فرد هستند که بتواند عیوب پانسمان های قبلی را برطرف کرده، زخم ها را در مدت زمانی کم و با کیفیت بالا درمان کند. در این تحقیق با استفاده از نانوکامپوزیتی از مواد زیستسازگار پلی- کپرولاکتون و گرافن اکساید، داربستی برای پانسمان زخم ساخته شد. در این راستا از روش الکتروریسی جهت ساخت پانسمانی متشکل از الیاف نانوکامپوزیتی استفاده گردید. نمونه های حاصل با استفاده از آنالیزهای SEM و FTIR تست کشش (tensile) از لحاظ ساختاری بررسی، و عملکرد سلولی آن با استفاده از روش WST مورد آزمایش قرار گرفته شده است. تصاویر SEM حکایت از تشکیل الیاف نانوکامپوزیتی با توزیع قطر یکنواختی داشته است. از لحاظ عملکردی نیز داربست نتایجی مطلوب برای زنده مانی سلول ها، در حدود بالاتر از 90 درصد نشان داده است. همچنین نتایج تست کشش حاکی از بالا رفتن چشمگیر مقاومت کششی داربست نانوکامپوزیتی در مقایسه با داربست PCL داشته است. به طور خلاصه نتایج ارایه شده در این تحقیق نشان از پتانسیل بالای نانوکامپوزیت پلیکپرولاکتون- گرافناکساید به عنوان داربست پانسمان زخم داشته است.

الکتروریسی، پانسمان زخم، پلیکپرولاکتون، گرافن اکساید