امید عقیقی - دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
فرشید حمیدی - استادیار گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
هادی محب علیان - استادیار گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

گیاه شیرین بیان با نام علمی Glycyrrhiza glabra یک گیاه درمانی سنتی است که در مناطق مختلفی از دنیا می روید و به واسطه دارا بودن ترکیبات دارویی و غذایی مهم در ریشه و ریزوم آن در دنیا حایز اهمیت می باشد. ریشه آن حاوی ترکیبات مهمی چون گلیسیریزین، فلاونویید (لیکوییرتین، ایزولیکوییرتین) ،ایزوفلاونویید، کومارین و فیتواستروژن می باشد.ترکیبات موجود در این گیاه فعالیت آنتی اکسیدانی قوی دارند. ارزش درمانی این گیاه درموارد: ضد سرفه، ضد دیابت، ضد میکروب وضد ویروس ثابت شده است. ماکروفاژها می توانند در طی اختلالات التهابی - عصبی و نورودژنراتیو تحریک شوند و با تولید واسطه های التهابی متعدد اثرات ایمنی زایی از خود بروز دهند اما در مواردی باعث ایجاد مشکلات بالینی و علایم بیماری های عفونی و التهابی بشوند. با توجه به مطالعات اخیر درباره ی اثرات بیولوژیک و درمانی ترکیبات شیرین بیان و همچنین ترکیب اصلی ریشه ی ان (گلیسیریزین) هدف از مطالعه حاضر بررسی جزء گلیسیریزین گیاه شیرین بیان بر میزان اینترلوکین 6 تولید شده به عنوان یک واسطه التهابی ایجاد شده در مدل سلولی میکروگلیال ملتهب شده با لیپو پلی ساکارید بود. در این مطالعه گلیسیریزین با حجم های 3 و 10 میکرولیتر (بترتیب حاوی 0/24 و 0/8 میکروگرم) تولید اینترلوکین 6 را در سلول های BV-2 مهار کرد . فعالیت مهاری گلیسیریزین در این سلول ها ممکن است اثرات درمانی مهمی جهت درمان بیماری های التهابی عصبی داشته باشد.

شیرین بیان، گلیسیریزین، التهاب، سلول عصبی