حمیدرضا امانی - دانشجوی دکترای برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی- واحد علوم و تحقیقات گروه برنامه ریزی شهری-تهران،ایران
علی تقی زاده بفروییه - دانش آموخته دوره کارشناسی حفاظت و پیشگیری از حریق- سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران
روح اله ابراهیم زاده - دانش آموخته دوره کارشناسی ارشد–سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران
علیرضا بابایی - فرمانده عملیاتی ایستگاه ۷۴ - سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران

شهرها سیستم های پیچیده و بهم وابسته ای هستند و نسبت به تهدیدات طبیعی انسان ساخت و تروریستی بسیاراسیب پذیر هستند مشخصاتی که شهرها را مطلوب و دست یافتنی می سازد نظیر معماری ها مراکز تمرکز جمعیت مکان های اجتماع و زیرساخت ها همچنین شهرها را درمعرض ریسک های بالایی نسبت به مخاطرات طبیعی سیل ها زلزله ها وآتش سوزی قرارمی دهد در سده حاضر با توجه به رشد منابع اقتصادی، انسانی، اکولوژیکی و اجتماعی متمرکز و تمرکز آنان در شهرها و اهمیت آنان سبب شده است تا توجه جدی به مدیریت آنان و تاب آوری شهر در زمان بحرانهای ناشی از عوامل مصنوع و طبیعی به عمل آید. به طوری که بتوان از هزینه خسارا ت را به حداقل کاهش داده و ساختارها و عملکرد شهرها را به سرعت بازیابی نمود. در این میان شروع سده حاضر نقطه عطفی در جریانات مدیریت بحران بوده و نگرش ها از مدیریت بحران به مدیریت خطر و تاب آوری شهر بوده است و مدل های متعدد تاب آوری در این سال ها تبیین و ارایه شده اند. بنابراین افزایش یا بهبود توان ظرفیتی یک سیستم برای ایستادگی و بازیابی در برابر مخاطرات بسیار مهم است. تاب آوری در برابر بحرانها یکی از مفاهیم بسیار مهم نظری و کاربردی در مدیریت بحران در سالهای اخیر بوده است. این مفهوم به طرز گسترده ای در مورد جوامع تاب آور بکار گرفته شده است. محققان تلاش کرده اند تا ویژگی های جوامع تاب آور را شناسایی و راهبردهای ایجاد این جوامع را معرفی نمایند. پس باتوجه به اهمیت موضوع هدف اصلی پژوهش حاضر تحلیل ابعاد و مولفه های تاب آوری در بافتهای فرسوده شهری با رویکرد مدیریت بحران در منطقه17 شهر تهران با روش توصیفی- تحلیلی می باشد برای رسیدن به این هدف ابتدا به مفهوم تاب آوری و مولفه های آن پرداخته و سپس اصول های حاکم بر تاب آوری شهری بررسی شد و در نهایت به نتیجه گیری و پیشنهادات پرداخته شد.

تاب آوری محلات، مدیریت بحران، منطقه17 شهر تهران