سیمین غلامرضایی
سعید فرحبخش
مینا زرنقاش

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه گری رابطه زناشویی برای نیاز به خدمات روانشناختی، نیازهای آموزشی و سلامت معنوی بود. روش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود و جامعه آماری پژوهش کلیه خانواده های ساکن در شهر شیراز بودند که 300 خانوار از بین آن ها به صورت خوشه ای چند مرحله ای، از بین چهار ناحیه شیراز انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه نیازهای خانوادگی (نیاز به خدمات روانشناختی و آموزشی )، رابطه زناشویی، و سلامت معنوی بودند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل رگرسیون چند گانه به روش همزمان استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که رابطه زناشویی نقش واسطه گری برای نیازهای آموزشی و سلامت معنوی ندارد. اما واسطه مناسبی برای نیاز روانشناختی و سلامت معنوی است. از طرفی نیازهای آموزشی رابطه منفی معناداری با سلامت معنوی دارند، ولی در مورد نیاز به خدمات روانشناختی با سلامت معنوی رابطه معنی داری دیده نشد. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که رابطه زناشویی نقش واسطه گری برای نیازهای روانشناختی و سلامت معنوی دارد، اما واسطه مناسبی برای روانشناختی، سلامت معنوی نیازآموزشی و سلامت معنوی نیست.

رابطه زناشویی ، نیاز های آموزشی، خدمات