محمد تمنایی - استادیار ، دانشکده حملونقل، دانشگاه صنعتی اصفهان، ایران
سیدمهدی ابطحی - دانشیار ، دانشکده عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان، ایران
محمود شفیع پور - کارشناسی ارشد عمران-راه و ترابری ، دانشکده عمران دانشگاه صنعتی اصفهان، ایران

جذب بار در سیستم حمل ونقل ریلی در دو بخش قابلتفکیک است. در بخش اول، احداث زیرساخت جدید و در بخش دوم، رفع گلوگاه های ظرفیتی قرار دارد. در این پژوهش، مسیر ریلی اصفهان-ازنا در نظر گرفتهشده است. رفع مشکلات ظرفیتی از طریق بهبود زیرساخت فعلی (راهکار(A و احداث زیرساخت جدید(راهکار( B موردبررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که بهبود ظرفیت زیرساختهای موجود در حدفاصل ایستگاه اصفهان و ایستگاه ازنا هزینه ای برابر 2857 میلیارد ریال داشته است. این در حالی است که احداث خط راه آهن اصفهان-ازنا باوجود نیازمند هزینه سرمایه گذاری در حدود 6789 میلیارد ریال منافع کمتری نسبت به روشهای بهبود ظرفیت داشته است. شاخص ارزش خالص فعلی خط اصفهان-ازنا برابر -3120 میلیارد ریال است که نشاندهنده غیراقتصادی بودن طرح است. وجود گلوگاه های ظرفیتی در شبکه ریلی مانع عبور بار بالقوه ریلی و استفاده از پتانسیل ظرفیتی جدید ایجادشده است. بهبود ظرفیت زیرساختهای موجود در حدفاصل دو ایستگاه اصفهان و ازنا توانسته است شاخص ارزش فعلی برابر 2930 میلیارد ریال در پی داشته باشد. بنابراین مناسبترین گزینه جهت افزایش جذب بار ریلی، در حدفاصل دو ایستگاه اصفهان و ازنا ، بهبود ظرفیت زیرساختهای موجود شبکه در بین این دو ایستگاه است

بهبود زیرساخت فعلی، احداث زیرساخت جدید، خط راه آهن اصفهان‐ ازنا ، شاخص ارزش فعلی، تقاضای بار جذب شده