حامد پورخرسندی - دانشکده زمین شناسی دانشگاه تهران
حسن میرنژاد - دانشکده زمین شناسی دانشگاه تهران

توده ی نفوذی قیسرداغ در شمال غرب ایران در نزدیکی آتشفشان سبلان واقع شده است. مطالعات صحرایی و سنگ شناسی نشان دهندهی تشکیل این توده نیمه عمیق در اثر سرد شدن سریع ماگما و نزدیک به سطح زمین می باشد. سنگها از لحاظ کانی شناسی شامل پلاژیوکلاز، الیوین، پیروکسن، کانی های اپک و آپاتیت بوده و از نوع میکروموزوگابرو - مونزودیوریت هستند. بافت های میکروگرانولار و میکروپرفیری در این سنگ ها بخوبی توسعه یافته اند. الیوین های موجود اکثرا ایندگزیتی شده اند که حضور این کانی به عنوان محصولات اصلی دگرسانی الیوین، شرایط اکسیدان بالا را در مراحل نهایی سرد شدن ماگما و همچنین در طی هوازدگی سنگها نشان میدهد. بر اساس ترکیب شیمیایی، سنگها از نوع حدواسط از لحاظ میزان سیلیس هستند. تشکیل الیوین و پیروکسن به جای آمفیبول و بیوتیت در ترکیباتی با این مقدار سیلیس نشان دهنده ی مقدار کم آب در ماگمای مولد به منظور تشکیل کانی های آبدار است. سنگ ها از نوع آلکالن بوده و مقدار کم منیزیم، نیکل و کروم نشان دهندهی درجه ی بالای تفریق یافتگی در ماگمای تشکیل دهنده آنها است. . بر اساس ترکیب شیمیایی، سنگ ها از نوع حدواسط از لحاظ میزان سیلیس هستند. تشکیل الیوین و پیروکسن به جای آمفیبول و بیوتیت در ترکیباتی با این مقدار سیلیس نشاندهنده ی مقدار کم آب در ماگمای مولد به منظور تشکیل کانی های آبدار است. سنگ ها از نوع آلکالن بوده و مقدار کم منیزیم، نیکل و کروم نشان دهنده ی درجه ی بالای تفریق یافتگی در ماگمای تشکیل دهنده آنها است