علی خیری سردهایی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی، گروه مهندسی مواد، دانشگاه شهید چمران اهواز
خلیل الله قیصری - استادیار دانشکده مهندسی، گروه مهندسی مواد، دانشگاه شهید چمران اهواز
رسول کردی - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه علم و صنعت

یکی از محاسن روش آلیاژسازی مکانیکی، امکان دسترسی به آلیاژهای نانوساختار است. کاهش اندازه بلورکهاتاکمتراز100نانومترتاثیر شگرفی در خواص فیزیکی و مکانیکی آنها به جا میگذراد. در سالهای اخیر، مدلهای مختلفی برای توصیف ارتباط بین اندازه بلورک و خواص مختلف مواد ارایه گردیده است. از این منظر، روشهای مختلف تخمین اندازه بلورک مورد توجه، بازبینی و مقایسه قرار گرفته است. در این پژوهش آلیاژ نانوساختار آهن- نیکل با 45درصد وزنی نیکل( معروف به آلیاژ پرم الوی) به روش آلیاژسازی مکانیکی تهیه گردید، سپس به کمک روش پراش پرتو ایکس((XRD و میکروسکوپ الکترونی عبوری((TEM مورد ارزیابی های ریزساختاری قرار گرفت. برای تخمین اندازه بلورک و کرنش شبکه از دو روش متفاوت تحلیلطیفیالگوی پراش وارن- آورباخ و ریتولد استفاده شد. مقادیر متوسط به دست آمده از این دو روش با تصاویر ریزساختاری به دست آمده از میکروسکوپ الکترونی عبوری مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که مقادیراندازه بلورک های به دست آمده از این روشهااز سازگاری نسبتا مطلوبی برخوردار بودند؛ به نحوی که اندازه متوسط بلورکهابین12-16نانومتر تخمین زده شد.

آلیاژسازی مکانیکی، اندازه بلورک، روش وارن-آورباخ، روش ریتولد، میکروسکوپ الکترونی عبوری