حمید محمد حسین زاده هاشمی - تهران- مجیدیه شمالی

موضوع این مقاله بررسی و رسیدن به مرزی باریک میان معماری مدرن امروزی با معماری قرون و اعصار گذشته و ارتباط آن با برخی از سبک های هنری است تا با توجه به اصول هندسی و ریاضی و هنری هنرمندان معماری پیشین در سبک هنرهای اسلامی - ایرانی و همچنین تلفیق آن با هنر مدرن غربی، به معماری شهری استوار بر هندسه و زیبایی دست یافت. در این مقاله که به منظور بازشناخت ارزش زیبایی شناسی جایگاه حکمت و عرفان بر هنر معماری اسلامی - ایرانی و مقایسه آن با تاثیر فلسفه و اندیشه بر هنر معماری مدرن مغرب زمین انجام گرفته است به بررسی جایگاه حکمت و فلسفه در هنر معماری پرداخته می شود. در این زمینه می توان به جایگاه بی مانند هنر معماری در جوامع بشری اشاره کرد که در دو فرهنگ شرق و غرب، براساس اندیشه های حکمت اسلامی و تفکر غرب، راهی دوگانه را در پیش گرفته است تا بدانجا که امروز حتی از اصل و اساس هنر معماری ابتدایی و آکادمیک خویش رویگردان شده و به نوعی دچار دگردیسی شده است. برای این منظور به بررسی برخی جایگاه های زیبایی شناسی مبتنی بر هنر معماری به معنای جامع کلمه پرداخته تا در سیر بیان تاریخی این هنر و با توجه به جایگاه اندیشه اسلامی و تفکر غرب که هر کدام از یک منشا سرچشمه گرفته اما براساس فرهنگ ها، اقلیم و جامعه شناسی و مواردی دیگر از هم جداگشته اند، در نهایت بتوان به نتیجه ای دلخواه، که همانا رسیدن به جایگاه زیبایی شناسی حکمت و عرفان بر هنر معماری اسلامی - ایرانی و تقابل آن با جایگاه فلسفه و اندیشه بر هنر معماری مدرن غرب است، دست یافت.

هنر معماری، هنر، اندیشه، کلان شهر، هنر مدرن، معماری اسلامی - ایرانی