صبورا میانجی - دانشجوی کارشناسی ارشد گرافیک موسسه آموزش عالی حکیم ناصرخسرو
منصور مهرنگار - دکتری تاریخ هنر (نمادشناسی)، استادیار و عضو هیات علمی موسسه آموزش عالی حکیم ناصرخسرو
فرزانه فرشیدنیک - دکتری پژوهش هنر دانشگاه تربیت مدرس تهران

نقوش گیاهی در ایران زمین دارای سابقه طولانی است. این نقوش در عین تنوع نقش، دارای ابعاد نمادینی است که در جای جای بناها، ابنیه ها، معابد، زیارتگاه ها و بناهای آرامگاهی مقدس با توجه به فراخور آن مکان بر بستر گچ و سنگ و... حجاری و نقاشی شده است. بقعه شاه سلطان حسین در ابیازن نطنز دارای نقوش گیاهی متنوعی است. یکی از انواع نقوش گیاهی که از حجم گسترده تری برخوردار است، نقش سروی- گلدانی است. این نقش بر بستر گچ نقاشی شده و جلوه بصری خاصی را ایجاد نموده اند. نقش سروی- گلدانی همانند نقوش گیاهی، در طی ادوار مختلف به لحاظ ریخت شناسی و کاربرد نمادین آن تغییرات بسیاری را پشت گذاشته است. از نتایج به دست آمده در این پژوهش، بررسی ریخت شناسانه و تحلیل بصری اجزای شاکله تصویری- نمادین بقعه شاه سلطان حسین می باشد و در کنار آن بررسی نقوش مختلف سروی- گلدانی به همراه عناصر مکمل و همنشین با این نقش از نتایج این تحقیق است که تا کنون بدان پرداخته نشده است. این پژوهش در پی پاسخگویی به دو سیوال است: الف: ساحت نمادشناسانه نقش سروی- گلدانی چیست ب: ساختار ریخت شناسانه نقش مذکور در قالب چه جلوه های بصری است نتایج پژوهش آن است که در کنار معرفی نقوش مختلف سروی- گلدانی و تقسیم بندی ریخت شناسانه آن، زیر مجموعه ها و نمادهای ترکیبی در این مقوله مورد بررسی قرار گرفته است.

ریخت شناسی، نمادشناسی، سروی- گلدانی، بقعه شاه سلطان حسین