عارفه عربانی نژاد - دانشگاه تهران، دانشکده مهندسی عمران دانشگاه تهران
علی فاخر - دانشگاه تهران، دانشکده مهندسی عمران دانشگاه تهران

عدم قطعیت های موجود در مسایل ژیوتکنیکی باعث شده است که روش-های تحلیل قطعیتی رایج، از نظر انطباق با واقعیت و جامعیت پوشششرایط حاکم بر مسیله با شکاف هایی همراه باشند. بدین منظور استفادهاز روشهای احتمالاتی و غیراحتمالاتی تحلیل قابلیت اعتماد میتواندبه عنوان راه حلی برای رفع این مشکل در نظر گرفته شود.در مواردی که اطلاعات اولیه کامل در دسترس نیست، روشمجموعه های تصادفی یکی از گزینه های مورد توجه جهت انجام تحلیلقابلیت اعتماد میباشد. در این روش، پارامترهای ورودی متشکل از چندبازه هستند و تنها حد بالا و پایین این بازه ها به عنوان متغیرهای ورودیمدل قطعیتی در نظر گرفته می شوند.در این مقاله، به کمک مطالعه موردی روی یک پروژه گودبرداریدر مجاورت ایستگاه مترو حقانی تهران، کاربرد این روش برای تحلیلقابلیت اعتماد در مدلسازی عددی گودبرداری ها مورد بررسی قرارگرفته است. مدلسازی عددی گود توسط نرم افزار پلکسیس دو بعدی انجام می گیرد. ضریب اطمینان پایداری گود و تغییرشکل افقی ناشی ازگودبرداری در بالای آن، به عنوان معیارهای اساسی تحلیل در نظرگرفته شده اند. تحلیل قابلیت اعتماد گود مورد نظر، بر اساس روشمجموعه های تصادفی و در ترکیب با تحلیل المان محدود انجام شده-است. نتایج به صورت منحنی های توزیع احتمال خروجی های سیستممی باشد. حد بالا و پایین احتمال وقوع مقادیر پاسخ سیستم به دستمی آید و تفسیر این منحنی ها با توجه به مقدار تغییرمکان افقی هشدارو ضریب اطمینان مجاز صورت می پذیرد. صحت نتایج حاصل به کمکمقایسه نتایج حاصل از تحلیل با مقادیر اندازه گیری های انجام شده درمحل پروژه بررسی شده و نشان دهنده این موضوع است مقدار اندازه-گیری های محلی، داخل محدوده نتایج حاصل از تحلیل قابلیت اعتمادمی باشند. این مسیله بیانگر صحت و کارایی روش مجموعه های تصادفیدر تحلیل گودبرداری ها است. درنهایت، باتوجه به مرزهای بالا و پاییننتایج تحلیل قابلیت اعتماد، درباره عملکرد گود موردنظر بحث شده است.

عدم قطعیت، تحلیل قابلیت اعتماد، مجموعه های تصادفی، گودبرداری