سید صدرالدین موسوی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی اصفهان
محمدصادق سلیمان ریزی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان
سعید بهبهانی - دانشیار دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی اصفهان

در این مقاله قابلیت اطمینان یک سازه با کمک روش برش های آلفای ترکیبی بررسی می شود. عدم قطعیت در پارامترهای مختلف سازه همچون بارگذاری ها و خواص مکانیکی اجزاء آن، باعث می شود که رفتار سازه با رفتار مورد انتظار طراحی شده متفاوت بوده و در برخی از موارد معیارهای طراحی برآورد نشود. روش برش های آلفای ترکیبی بر مبنای دو روش برش هیا آلفا و برش های آلفای اصلاح شده بنا شده است. روش برش های آلفا جزییات وابستگی متقابل پارامترها را در سیستم های با رفتار غیر خطی به طور کامل لحاظ نمی کند. در مقابل روش برش های آلفای اصلاح شده که توصیف فازی از مونت کارلوی گسسته است، دقت مناسبی دارد، اما حجم محاسبات آن با زیاد شدن متغیرها به صورت توانی افزایش می یابد. ایده اصلی بالا بردن دقت تخمین توزیع خروجی آماری سیستم و محاسبات قابلیت اطمینان با استفاده از ترکیب دو روش ذکر شده می باشد. بدین ترتیب که روش برش هیا آلفای اصلاح شده بر پارامترهای با حساسیت بالا و روش برش های آلفا، به خاطر معقول شدن حجم محاسبات، بر روی پارامترهای با حساسیت پایین اعمال می شود. در این مقاله مدل اجزاء محدود یک سازه فلزی تحت آنالیز قابلیت ا طمینان قرار گرفته و تابع حالت حدی نیز به صورت جابجایی نسبی طبقه آخر ساختمان در نظر گرفته شد. پارامترهای ورودی سیستم، بر مبنای داده های موجود به صورت فازی توصیف شده و پس از گسسته سازی آنها تحلیل انجام می شود. همچنین برای انجام محاسبات بازه ای نیز از روش تخمین سطح پاسخ استفاده شده است، تا هم هزینه محاسبات کاهش یافته و هم در مسایلی که فرمول بندی مشخصی ندارند، قابل پیاده سازی باشد. در نهایت برای بررسی دقت و کارایی روش برش های آلفای ترکیبی، خروجی آن با خروجی روش مونت کارلو به عنوان تقریبی از پاسخ دقیق مقایسه شد، که نتایج حاکی از آن است که روش ترکیبی حتی در مسایل غیر خطی و با پاسخ ناهموار نیز می تواند تقریب مناسبی از پاسخ بدست دهد.

قابلیت اطمینان، سازه فازی، عدم قطعیت، روش برش های آلفا، روش تخمین سطح پاسخ