مهدی عباسی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده ی فنی و مهندسی، دانشگاه تربیت مدرس
غلامعلی منتظر - دانشیار، دانشکده ی فنی و مهندسی، دانشگاه تربیت مدرس

دولت الکترونیکی به معنای استفاده ی وسیع از فناوری اطلاعات برای بهینه سازی سازوکارهای دولت و حکومت با هدف افزایش شفافیت فرایندهای کسب و کار، حذف فاصله ی زمانی و مکانی بین ملت و دولت، و افزایش مشارکت افراد در فرایندهای سیاسی است. در این مقاله با اشاره یی به شاخص و مدل های آمادگی، استقرار و بلوغ دولت الکترونیکی و اتکا بر مطالعات تطبیقی و نظر خبرگان، مدل مناسبی برای ارزیابی آمادگی دولت الکترونیکی در ایران ارایه می شود. این مدل وجوه مختلفی شامل آمادگی نظام مدیریتی، آمادگی امنیت، آمادگی شبکه ی ارتباطی، آمادگی قوانین و مقررات، آمادگی استاندارد، آمادگی نظارت و ارزیابی، آمادگی فرهنگ، آمادگی محتوا، آمادگی کارکنان دولت، آمادگی تجهیزات، آمادگی منابع مالی، آمادگی سیاست، آمادگی نرم افزارهای رایانه یی و آمادگی شهروندان دارد. شایان ذکر است مدل کاربردی در این تحقیق براساس ویژگی ها و مقتضیات بومی کشور تدوین شده است و قابلیت کاربرد در ارزیابی آمادگی دولت الکترونیکی در سطح دستگاه، بخش و ملی در هر یک از سازمان های کشور را دارد.

دولت، دولت الکترونیکی، آمادگی الکترونیکی، آمادگی دولت الکترونیکی، ایران