شایان ابراهیم - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی محیط زیست دانشگاه تهران
مجید شفیع پورمطلق - استادیار گروه مهندسی محیط زیست دانشگاه تهران
محسن میرمحمدی - استادیار گروه مهندسی محیط زیست دانشگاه تهران

از آن جایی که هر فرد بیش از %80 از عمر خود را در محیط های بسته به سر می برد و همچنین غلظت آلاینده ها عموما در محیط های بسته بیش از محیط باز می باشد، اهمیت بررسی کیفیت هوا در محیط های بسته امری ضروری به نظر می رسد. یکی از محیط های سرپوشیده ای که در شرایط فعلی تعداد زیادی از افراد در آن حضور دارند، باشگاه های ورزشی می باشد . باشگاه های ورزشی به علت علاقه افراد و حضور پر شمار آنها و امکان انتقال آلودگی ها و همچنین فعالیت بدنی سنگین , تاثیر پذیری بیشتری نسبت به سایر رشته های ورزشی دارد.در این مقاله کوشش شده است مقادیر آلاینده های ذرات معلق PM10 و BTEX که یکی از عوامل اصلی سرطان زا هستند و جز مواد آلی فرار می باشند ، در باشگاه های ورزشی با انواع مختلف طبقاتی- سیستم های تهویه- تعداد افراد حاضر به طور همزمان و .... سنجش و با استاندارد های لازم مقایسه گردیده است.در راستای انجام این پژوهش ابتدا از 3 باشگاه مورد نظر 15 نمونه گیری انجام شد. برای افزایش دقت و صحت از هر باشگاه 5 نمونه گیری انجام شد. لازم به ذکر است که نمونه ها توسط جاذب کربن فعال (BTEX)و فیلتر((PM و پمپ پرسنلی جمع آوری و به روش گاز کروماتوگرافی آنالیز گردید. مقادیر اندازه گیری شده آلاینده های تولوین ، اتیل بنزن و زایلن کمتر از %10 حدود مجاز می باشند. که علت آن کم بودن عوامل انتشار و نرخ انتشار این مواد می باشد .مقادیر اندازه گیری شده آلاینده بنزن کمتر از %50 حد مجاز 3,6 میکرو گرم بر مترمکعب می باشد به سبب اینکه در هوای بیرون به علت نوع سوخت مصرفی به مقدار زیادی وجود دارد. اما مقادیر ذرات معلق 2 تا 9 برابر حد استاندارد می باشد و ضروری است تا راهکارهای توصیه شده جهت کاهش آن ، انجام گیرد.

باشگاه ورزشی , , BTEX ذرات معلق , PM10 کیفیت هوای محیط های بسته