نگین مرتضوی میلانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری داخلی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
میرسعید موسوی - استادیار گروه معماری و شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

محیط کار در سازمان ها از موضوعات مهمی است که پیوسته مطرح بوده و بر اهمیت و چگونگی ایجاد محیطی مناسب و کارا برای نیروهای انسانی تاکید می شود .یک محیط خوب، میتواند بر رشد ارزشهای پرسنل و افزایش توان و بهره وری آنان اثرگذار باشد. دستیابی به یک محیط آرام و کارامد به طوری که باعث افزایش کیفیت در کار و دستیابی به بهره وری موردنظر شد، از هدف های مدیران سازمان ها می باشد. لازمه حضور فعال هر کاربر در فضا ایجاد محیطی رضایت بخش برای افراد می باشد. درصد رضایتمندی به عوامل مختلفی وابسته است . امکان ایجاد تغییر در محیط پیرامون که یکی از عوامل موثر در رسیدن به این هدف می باشد. . در فضاهای اداری به عنوان خانه دوم کاربر باید امکان دخل و تصرف و حس تاثیرگذار بودن در فرد ایجاد شود ، در این صورت علاوه بر بالا رفتن راندمان کاری، سلامت روانی افراد نیز تامین می شود. دراین مقاله با بازنگری در نحوه طراحی فضاهای اداری، ابتدا مفهوم انعطاف پذیری شرح داده شده و با بررسی سطوح مختلف انعطاف پذیری ، اهمیت آن در طراحی فضاهای اداری بررسی شده است. در این پژوهش روش تحقیق به صورت توصیفی و تحلیلی بوده و در گردآوری اطلاعات از روش های اسنادی، میدانی و کتابخانه ای استفاده شده است.نتایج حاصل بیانگر آن است که اجازه دخل و تصرف در فضای شخصی احساس رضایتمندی کارکنان را افزایش می دهد که اشاره به انعطاف پذیری در مقیاس کوچک است اما در مقیاسی بزرگ تر انعطاف پذیری فضا و چیدمان است که پتانسیل و کارایی فضا را افزایش داده و پروژه را در مواجه ه با نیازهای آینده یا پیش بینی نشده بیمه می کند.

فضاهای اداری، انعطاف پذیری، دفترکار اداری، کارمندان