علی عظیمی پناه - کارشناس فیزیک دانشگاه شهید بهشتی
خدیجه علوی - دکترای فیزیک، دانشگاه شهید بهشتی
بابک شکری - استاد فیزیک، دانشگاه شهید بهشتی

تراستر الکتریکی پلاسمایی ساخته شده، از گونه پیشرانه‌های اثر هال که در گستره پیشرانه‌های الکتریکی هستند می‌باشد و با بهره‌گیری از یک میدان مغناطیسی شعاعی برآمده از پنج سیم لوله و میدان الکتریکی حلقوی با هندسه هم محور یون‌های گازی سنگین همچون زنون و الکترونها را به گونه خطی و در راستای محور تراستر شتاب داده (1) نیروش پیشران تولید می‌کند. اینگونه از پیشرانه‌ها دارای بهره‌وری و ضربه ویژه بسیار بالا می‌باشند دارا بودن این ویژه‌گی این برتری را به آنها می‌دهد که جرم زمان پرتاب ماهواره از زمین به فضا را کاهش داده که کاهش چشم‌گیر هزینه‌های پرتاب را در پی خواهد داشت و برای بدست آوردن انرژی الکتریکی مورد نیاز خود می‌توانند از چشمه‌های گوناگون انرژی بهره می‌برند که مهم‌ترین آن انرژی الکتریکی بدست آمده از نور خورشید میباشد که در پیلهای ماهواره ذخیره می‌گردد. تا کنون چهل سال از نخستین پرواز مداری Sputnik و Explorer که مجهز به پیشرانه‌های الکتریکی بوده‌اند می‌‌گذرد. و سه گونه مهم از آنها الکتروترمال، الکتروستاتیک و الکترومغناطیس می‌باشند. این دستگاه پیشرانه‌های الکتریکی پلاسمایی با تراست 100 میلی نیوتون و توان تقریبی 1000 وات می‌باشد که از گاز زنون بهره برده و کاتد آن کاتد فیلمان داغ می‌باشد. در این دستگاه دبی گاز زنون فرستاده شده به درون دستگاه در حدود 3 میلی‌‌گرم بر ثانیه بوده و همه گامهای پژوهشهای تئوری، طراحی، ساخت، راه‌اندازی و انجام فرایندهای اندازه‌گیری نیروی پیشران دستگاه در پژوهشکده لیزر و پلاسمای دانشگاه شهید بهشتی انجام شده و به پایان رسیده است.

تراستر، اثر هال، پلاسما، ضربه ویژه