امین میرزابروجردیان - استادیار دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس
مصطفی شفاعتی - دانشجوی کارشناسی ارشد راه و ترابری، دانشگاه تربیت مدرس
رضا خیری - دانشجوی کارشناسی ارشد راه و ترابری، دانشگاه تربیت مدرس

ایمنی کاربران آسیب پذیر راه به خصوص عابرین پیاده یکی از نگرانی های عمده متخصصان ایمنی بوده است. روش بررسی ایمنی عابرین پیاده معمولا بر آمار تصادف ها استوار بوده است اما در سال های اخیر مطالعه تداخل ها به جای بررسی آمار تصادف ها بسیار رایج شده است به این دلیل که اولا تصادف ها ممکن است در مدت طولانی رخ ندهند و همچنین بعضا دستیابی به آمار تصادف ها مشکل است. با استفاده از متغیرهای تداخلی می توان بدون نیاز به آمار تصادف ایمنی عابرین پیاده را تخمین زد. در این تحقیق از PET به عنوان پارامتر تخمین ایمنی استفاده شده است که در واقع بیان می دارد هر کدام از کاربران راه چند ثانیه بعد از یکدیگر به محل تداخل می رسند. مدلسازی برای وسیله نقلیه نشان داد این پارامتر در داده های مورد بررسی به سرعت وسیله نقلیه ، تاکسی بودن، سن عابر و همچنین نوع ماشین ارتباط داشت. همچنین در مورد موتور سیکلت هم به نوع خیابان ورودی و خروجی موتور سیکلت، حمل بار به وسیله موتور سیکلت و سرعت عابر پیاده بستگی داشتند. همچنین مشخص شد که اتوموبیل ها بیشتر برای عابرین پیاده خطر ایجاد می کنند و در واقع وضعیت ایمنی عابرین در مواجه ه با اتوموبیل ها بحرانی تر است.

ایمنی عابرپیاده،تداخل عابرباوسیله نقلیه،شاخص PET