محمود شفیع پور - کارشناسی ارشد راه و ترابری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان، ایران
محمد تمنایی - استادیار، دانشکده مهندسی حمل ونقل، دانشگاه صنعتی اصفهان، ایران
سیدمهدی ابطحی - دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان ایران

حمل و نقل ریلی، به دلیل مزایای مهمی همچون صرفه جویی مصرف انرژی، کاهش آلایندگی زیست محیطی و افزایش ایمنی، به عنوان به عنوان گونه سبز و متناسب با توسعه پایدار محسوب می شود. ارایه راهکارهای مناسب افزایش ظرفیت شبکه ریلی میتواند منجر به افزایش تقاضای جذب شده و درنتیجه افزایش منافع حاصل از حمل و نقل سبز گردد. در پژوهش حاضر، محورهای شبکه ریلی ایران که دارای بیشترین اولویت جهت افزایش ظرفیت هستند، بر اساس خطوط تمایل جریان بار تعیین می شوند و تقاضای بالقوه در آن ها با عملکرد تقاضای بالفعل) این مسیرها مقایسه می گردند. بدین منظور از دو الگوریتم تخصیص همه یا هیچ و تخصیص جزیی بار با لحاظ ظرفیت استفاده شده است. بر اساس نتایج پژوهش ، مسیر ریلی بافق -حسن آباد با تقاضای بالقوه بیش از 25 میلیون تن در سال، از بالاترین اولویت جهت افزایش ظرفیت برخوردار است. در این مسیر، وجود گلوگاه های ظرفیتی باعث تقلیل عملکرد به میزان حدود 8 میلیون تن در سال شده است. رفع گلوگاه های ظرفیتی بر اساس نتایج این پژوهش، میتواند به برنامه ریزی بهینه ارتقای شبکه، افزایش جذب بار و بیشینه سازی منافع حاصل از توسعه پایدار ریلی کمک نماید.

حمل ونقل ریلی،توسعه پایدار،تخصیص بار،تقاضای بالقوه،راه آهن ایران