محمود نیلی - دانشگاه بوعلی سینا، دانشیار دانشکده مهندسی، گروه مهندسی عمران ،
نیکتا لقمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، دانشگاه بوعلی سینا همدان،
نگین حقیقت - کارشناس ارشد سازه، دانشگاه بوعلی سینا همدان
آرمان منتظریان - کارشناس ارشد سازه، دانشگاه بوعلی سینا همدان

امروزه بتن سبک به عنوان یکی از فناوری های نوین، به عنوان جایگزینی مناسب و مکمل برای بتن معمولی شناخته شده و به منظور کاهش وزن سازه به کار می رود. ویژگی اصلی بتن سبک چگالی کم تر آن نسبت به بتن های معمولی است. این ویژگی بتن سبک به عنوان راه حلی مناسب برای کاهش مشکلات ناشی از وزن زیاد سازه های بتنی و در عین حال حفظ سایر مزیت های بتن توسعه یافته است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر سبک دانه های رایج در ایران شامل اسکوریا، لیکا و پومیس بر خصوصیات مکانیکی بتن سبک سازه ای ضمن استفاده از یک طرح مخلوط ثابت می باشد. در واقع با ارایه این طرح مخلوط تلاش بر این است که علاوه بر کاهش وزن بتن ها، مقاومت آن ها نیز افزایش چشم گیری داشته باشد. خواص مکانیکی مانند مقاومت فشاری، مقاومت کششی و مدول الاستیسیته بررسی شده و نتایج حاکی از دستیابی به مقاومت فشاری بالای 40 مگاپاسگال برای لیکا و اسکوریا و بالای 25 مگاپاسکال برای پومیس می باشد. وزن مخصوص خشک بتن ها بین 1835 و 1910 می باشد. مقاومت کششی طرح های اسکوریا و لیکا بالای 4 مگاپاسکال و مقاومت پومیس حدود 2 مگاپاسکال به دست آمده است. مدول الاستیسیته برای بتن سبک حاوی لیکا و اسکوریا حدود 20 گیگاپاسکال و برای بتن حاوی پومیس 13 گیگاپاسکال شده است

بتن سبک، سبکدانه، مقاومت فشاری، مقاومت کششی، مدول الاستسیته