سهیلا پیرنمایی - کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر قدس
هاییده صابری - عضو هییت علمی گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن
حمیدرضا عبدلی قهی - کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر قدس

یکی ازعمده ترین آسیب های اجتماعی که درسالهای اخیر به عنوان تهدید جدی برای بسیاری ازجوامع محسوب می شود،پدیده فرار دختران ازخانه است. امروزه مشکل فرار یک مشکل جهانی محسوب می شود که در دستورکار بسیاری از دولت ها قرار دارد. فرار نوعی رفتار ناسازگارانه است که فرد به آن مرتکب می شود. فرار دختران در نگاه اول پدیده ای فردی به نظر می رسد ولی باتوجه به پیامدهای سوء آن که در نظم اجتماعی، اختلال وآشفتگی ایجاد می کند، منشا بسیاری از رفتارهای ضد اجتماعی و انحرافی نیز می باشد. بدین منظور تعداد 60 نفر، از دختران فراری مستقر در 5 مرکز بهزیستی استان تهران و تعداد 60 نفر دختران غیر فراری که از لحاظ سن و سطح اجتماعی با گروه دختران فراری همتراز شده بودن، به روش نمونه گیری در دسترس از دو مدرسه دبیرستان و راهنمایی شهرستان شهریار و همچنین از دختران محل کار محقق، انتخاب شده و پرسشنامه های طرح واره های ناسازگار اولیه یانگ و سرمایه های اجتماعی اونیکس و بولن بر روی آنها اجرا شد و برای تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون به منظور آزمون همخطی و تحلیل رگرسیون لوجستیک برای آزمون فرضیه ها استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد: حیطه های طرحواره های ناسازگار اولیه احتمال اقدام به فرار دختران را به صورت معنادار پیش بینی می کند. این یافته ها از فرض خلاف حمایت نمود و نشان داد که بعد بریدگی و طرد به صورت مثبت و بعد گوش به زنگی به صورت منفی احتمال اقدام به فرار را در دختران در سطح 0/01 و 0/02 پیش بینی می کند. همچنین طبق یافته ها ابعاد سرمایه اجتماعی احتمال فرار یا عدم فرار دختران را به صورت معنادار پیش بینی می کند. بدین معنا که با افزایش نمره های فرد در مشارکت اجتماعی و تنوع پذیری (در سطح معناداری 0/01و0/02 در جهت مثبت)، احتمال فرار دختران افزایش و با افزایش نمره های فرد در ابعاد تعامل با خانواده و ارزش های زندگی ( در سطح معناداری 0/01 و 0/02 در جهت منفی)، احتمال فرار دختران کاهش می یابد.

دختران فرار- طرح واره های ناسازگار اولیه- سرمایه ها اجتماعی