سیدحسین حسینی - دانشیار گروه حقوق دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد
سیده ساعده حسینی - دانشجوی دکتری حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه فردوسی مشهد

بازپروری بزهکاران از مهمترین کارکردهای نظام عدالت کیفری محسوب میشود که سیاستگذاران جنایی با روی آوری به آن، به دنبال فراهم کردن فرصت مناسب برای بازگشت بزهکاران به زندگی سالم اجتماعی میباشند. از جمله راهکارهای اساسی در راستای بازپروری اطفال بزهکار، مشارکت نهادهای جامعوی از قبیل خانواده، مدرسه، مددکاران اجتماعی، مشاوران و سازمانهاهای مردم نهاد در حوزه حمایت از اطفال بزهکار، میباشد. این نهادها نقش بسزایی در متجانس کردن رفتارهای افراد با محیط اجتماع برعهده دارند و میتوانند از رهگذر به کارگیری تدابیر بازپرورانه فرهنگی، حرفه ای و پزشکی، نابهنجارهای شخصیتی اطفال بزهکار را سامان بخشند و آنها را به سمت بازسازگاری اجتماعی پیش ببرند. به همین جهت، تصمیمگیرندگان سیاستجنایی بینالمللی و ملی، با توجه به کارکردهای مطلوب این نهادها در تربیت کودکان، جهت نیل به موفقیت در فرآیند بازپروری اطفال بزهکار، این تدابیر را به رسمیت شناخته و تحت تاثیرآموزه های جرم شناسی برچسبزنی به منظور جلوگیری از بروز اثرات منفی ناشی از حضور اطفال در فرآیند عدالت کیفری و عدم حضور آنها در محیط خانواده، بر استمرار حضور اطفال در بستر اجتماع تاکید نموده اند. بنابراین، باید تا حد امکان، به منظور بازسازی شخصیت اطفال بزهکار، از ظرفیتهای اجتماع برای پاسخ دهی به بزهکاری آنها بهره گرفت و اولویت اول برای به کارگیری اقدامات بازپرورانه را به این نهادها اختصاص داد.

عدالت کیفری، بازپروری، اطفال بزهکار، سیاست جنایی مشارکتی