ساناز علیدوست ماسوله - دانشجوی دکتری معماری منظر دانشگاه تربیت مدرس، تهران ، ایران
محمد احمدی - دانشجوی دکتری معماری دانشگاه تربیت مدرس، تهران ،ایران

دردوره معاصر جایگاه بسیاری از پیاده راه ها بدون توجه به منظر راه و قابلیت های رفتاری موجود درآن در حد گذرگاه های شهری جهت عبور و مرور صرف تنزل یافته است درحالی که در معماری و شهرسازی گذشته ایران در معابر و گذرها، زندگی در تمامی شیون جاری بوده است. راه از دید عابر ادراک میگردید و در بستر مناظر پیاده راه ها قرارگاه های رفتاری مبتنی بر فرهنگ هر منطقه ایجاد می گردید. دردوره کنونی می توان در مناظر پیاده راه ها با شناخت نیازهای روز مادی و معنوی شهروندان مبتنی بر ارزش های فرهنگی هر منطقه موجب نمود قرارگاه های رفتاری در این بستر گردید که علاوه بر پویایی در فضای شهر به ایجاد حس تعلق جمعی در شهروندان کمک شایانی نماید. پیاده راه ها به عنوان بخشی از منظر شهری دربرگیرنده عناصری چون جداره ها، کف سازی، فضای سبز ، فضاهای مکث و المان های فرهنگی هستندکه موجبات تعامل شهروندان را فراهم می آورند. ازاینرو ترکیب مناسب رفتارهای اجتماعی، همراه با توجه به ارزش های فرهنگی میتواند موجب ارتقای تعاملات اجتماعی شود. مقاله حاضر با روش ترکیبی متکی به روش توصیفی - تحلیلی و اسناد متکی بر مطالعات کتابخانه ای و میدانی با بررسی چگونگی شکل گیری قرارگاه های رفتاری در منظر پیاده راه شهری مبتنی بر ارزش های فرهنگی ، سعی در شناسایی هنجارهای کیفیات محیطی موثر بر شکل گیری قرارگاه های رفتاری متناسب با فعالیت ها و نمودهای فرهنگی دارد که در حیطه نمایانگر کارکردی، و کالبدی مطرح می باشند. ماهیت قرارگاه های رفتاری و نمونه های مطالعاتی نشان میدهد که هنجارهای نفوذپذیری بصری و فیزیکی، تنوع فعالیتی و امنیت نقش بسزایی درشکل گیری قرارگاه رفتاری مطلوب در منظر پیاده راه دارند.

قرارگاه رفتاری،منظر پیاده راه، ارزش های فرهنگی