یاسر رضاپورمیرصالح - استادیار گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اردکان،اردکان،ایران
منیره اسماعیل بیگی - کارشناس ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه اردکان،اردکان،ایران.
سیدحمید نجیبی - کارشناس ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه اردکان،اردکان،ایران.
معصومه اسلامی فرد - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی یزد،یزد،ایران

مقدمه: افسردگی یکی از شایعترین اختلالات روانپزشکی است. هدف از این پژوهش تعیین اثر بخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر نگرش به زندگی زنان افسرده بود.روش بررسی: طرح پژوهش حاضر نیمه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. 30زن افسرده با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه نگرش به زندگی ری کر بود که پیش از اجرای آموزش به عنوان پیش آزمون برای هر دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد. سپس برنامه مداخله ای برای آزمودنیهای گروه آزمایش در 9 جلسه 2 ساعته اجرا شد. بعد از اتمام آزمایش و دو ماه پس از آن، از هر دو گروه آزمایش و کنترل، پس آزمون و آزمون پیگیری به عمل آمد. درنهایت داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند راهه (مانکووا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که نمرات شرکت کنندگان گروه آزمایش در پرسشنامه نگرش به زندگی و زیرمقیاس های آن به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل در پس آزمون افزایش پیدا کرده و این افزایش تا مرحله پیگیری حفظ شده بود .(p<0/01)نتیجه گیری: با توجه به اینکه در این مطالعه، آموزش رفتار درمانی دیالکتیک منجر به ارتقاء نگرش به زندگی زنان افسرده شد لذا به نظر می رسد این نوع آموزش می تواند یکی از راههای اصلاح نگرش به زندگی در زنان افسرده باشد.

رفتاردرمانی دیالکتیک، نگرش به زندگی، زنان افسرده