مریم محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی سنندج ایران
ارسلان طهماسبی - عضو هییت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی سنندج ایران

با توجه به اهمیت مسیله غذا و نیاز به عرضه با ثبات آن در فضاهای شهری و همچنین تغییر عادت های غذایی شهروندان بهره گیری از راهکارهای نوین در جهت ارتقاء سطح کشاورزی می تواند سبب کاهش آسیب های زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی ناشی از فعالیت های کشاورزی به روش های معمول و نیز بهبود کیفیت محصولات غذایی تولید شده در فضاهای شهری شود. هدف از نگارش مقاله حاضر، معرفی کاربرد کشاورزی شهری در محیط های کنترل شده در معماری به عنوان ایده ای نوین در راستای تحقق اهداف کشاورزی شهری می باشد نوع این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی انجام می پذیرد و روش گردآوری داده ها بر مبنای مطالعات کتابخانه ای است. نتایج این تحلیل ها ن شان می دهد که کشاورزی شهری در محیط های کنترل شده در معماری با قابلیت کنترل شرایط محیطی برای انجام فعالیت های کشاورزی در فضاهای شهری می تواند علاوه بر ارتقای سطح کشاورزی شهری، دارای مزایای زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی برای شهرها باشد.

کشاورزی شهری، محیط کنترل شده، معماری