رحمت اله مرزوقی - استاد دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شیراز
مازیار رستمی - دانشجوی دکتری مطالعات برنامه درسی دانشگاه شیراز
یعقوب رحیمی بردنجانی - دانشجوی دکتری مطالعات برنامه درسی دانشگاه شیراز

تربیت در معنای اصیل و حقیقی آن مستلزم آن است که آموخته ها،یادگیری ها و گرایش های فکری انسان در جهت معینی که متناسب با جایگاه،شان و منزلت انسانی وی باشد،هدایت و جهت گیری پیدا کند.از نظر مکاتب الهی مانند اسلام نیز آرمان نهایی ارسال رسل و برپایی جهان و آفرینش،چیزی جز تربیت انسان نمی باشد.به همین دلیل قرآن نیز کتابی برای تربیت و انسان سازی است.چرا که به وسیله تربیت،انسان بطور حقیقی به کمال الهی دست می یابد و اصالتا روش های تربیتی قرآن می تواند انسان را به حیات انسانی و ملکوتی خود برساند.از سوی دیگر،تربیتی که بواسطه روش ها و سپس با آموزه های قرآنی صورت گیرد،تاثیری ماندگار و جاودان دارد.به گونه ای که تربیت یک فرد،تربیت یک نسل را در پی دارد.بنابراین آثار و پیامد های تربیتی که از گذرگاه های روش مند قرآن محقق شود، در گذر زمان بر سایر عصر ها و نسل ها نیز استمرار و تداوم می یابد.

روش های تربیتی کودک،قرآن