امیرداود مصلحت جو - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد
افشین رییسی دهکردی - عضو هییت علمی تمام وقت دانشکده معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد
نوشین عباسی - عضو هییت علمی تمام وقت دانشکده معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد

باغ وحش، به محل نگهداری حیوانات وحشی و اهلی گفته میشود که در جهان به عنوان زیستگاه مصنوعیساخت بشر شناخته میشود. در گذشته مهمترین هدف از تاسیس باغ وحش، ایجاد زمینه سرگرمی و تفریح پادشاهان وامیران بود. بدین معنی که پادشاهان کشورهایی چون یونان، ایران و کشورهای اسلامی، برای گذران اوقات فراغت و نیزبه رخ کشیدن شکوه دربار خود، اقدام به گردآوری و نگهداری حیواناتی نظیر شیر، ببر و فیل میکردند. اما با گذشتزمان و در طی سفرهای برون مرزی و اروپایی برخی از پادشاهان ایرانی، آشنایی با سبک و نوع باغ وحش های دیگرکشورهای اروپایی، آنان را به ساخت باغوحش با سبک جدید ترغیب نمود. امروزه انسان شهرنشین به دلیل دوری ازطبیعت، زندگی ملال آوری پیدا کرده است. به علاوه، دوری از طبیعت سلامت روانی جامعه را نیز به مخاطره انداختهاست. در این میان، باغ وحش ها تنها مراکزی هستند که به این امر مهم پرداخته اند و توانسته اند در زندگی شهری،بار دیگر حیوانات را در کنار انسان قرار دهند. حال این سوال مطرح است که چرا ایران با آن پیشینه دیرینه درخشاندر به کار گیری حیوانات، از داشتن حداقل یک باغ حش در شرایط استاندارد بازمانده است و به چه علت درعرصهبین المللی، علیرغم وجود گونه های منحصر به فرد جانوری در تنوع زیست محیطی و حیات وحش موجود، جایگاه خودرا از دست داده است ! به نظر می رسد طراحی یک باغ وحش با استانداردهای بین المللی و در مکانی با موقعیت( آب و هوایی، جمعیتی و گردشگرپذیری ) مناسب، میتواند در بهبود این شرایط موثر باشد. این پژوهش سعی داردضمن تحلیل عوامل تاثیرگذار بر این امر و یافتن پاسخی بر این سوال، به بررسی تحولات باغ وحش در ایران بپردازد.

باغ وحش، شهرنشینی، محیط زیست، استاندارد جهانی