سروش صفاخواه - کارشناس ارشد سازه، عضو باشگاه پژوهشگران جوان دانشگاه آزاد اسلامی واح
محمدحسین ثقفی - کارشناس ارشد سازه، عضو باشگاه پژوهشگران جوان دانشگاه آزاد اسلامی واح
علی خیرالدین - دانشیار دانشکده مهندسی عمران دانشگاه سمنان

با توجه به امارهای موجود، ساختمان های بنایی غیر مسلح در شهرهای کوچک و بزرگ و روستاهای کشورمان مسکن بسیاری از هموطنانمان می باشد و حداقل 60 درصد جمعیت کل کشور در این ساختمان ها ساکن هستند. به همین دلیل تخریب این ساختمان ها و تبدیل آنها به ساختمان هایی که اسکلت سازه ای دارند و در مقابل باره های جانبی طرح شده اند به دلیل مشکلات مالی و فرهنگی و کمبود زمان تقریبا غیر ممکن می نماید. ترد بودن مصالح و غیر شکل پذیر بودن و روش های اجرایی نادرست در ساختمان های بنایی غیر مسلح، دلایل آسیب و خسارت در اغلب این گونه سازه هاست. بازسازی و یا بهسازی زلزله ای در مقابل زلزله یک مشکل عمده به همراه دارد و ان اینکه تقویت عناصر سازه ای به صورت تک تک و یا مجموعه عناصر به منظور مقاوم بودن آنها در مقابل نیروهای استاتیکی کافی نمی باشد، بلکه در این مورد باید رفتار بهینه کل سیستم سازه ای مدنظر قرار گیرد. بنابراین نه تنها مقاومت جانبی بلکه شکل پذیری و اغییر شکل ساختمان نیز باید ملحوظ شود. به منظور بهسازی لرزه ای سیستم سازه ای، روش ها و تکنیک های زیادی وجود دارد که به وسیله آنها، الف) مقاومت جانبی سیستم افزوده می شود. ب)شکل پذیری جانبی سیستم افزایش پیدا می کند. ج) هم مقاومت جانبی و هم شکل پذیری سیستم افزایش می یابد.در این مقاله برای درک بهتر و انتخاب بهینه ترین روش مقاوم سازی به بررسی مکانیزم گسیختگی تحت زلزله برای دیوارهای منفرد و همچنین مکانیزم شکست دیوارهای متقاطع پرداخته که عمدی آسیب پذیر بودن ساختمان های بنایی در محل اتصال دیوارها و سقف ها می باشد. علاوه بر آنها به بررسی دیوارهای مصالح بنایی با بازشو و به آسیب پیذیری سقف ها و دیافراگم ها پرداخته شده و به ارایه راهکارهای بهسازی و مقاوم سازی تقاطع دیوارها و همچنین تقویت سقف ها پرداخته شده است.

زلزله، بهسازی لرزه ای، آسیب پذیریف مقاوم سازی، ساختمان های بنایی