مرضیه بهرامی سامانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد
رسول میرعباسی نجف آبادی - استادیار گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد
احمدرضا قاسمی دستگردی - استادیار گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد
سجاد عبداللهی اسدآبادی - دکترای مهندسی منابع آب، دانشکده علوم آب، دانشگاه شهید چمران اهواز

خشکسالی یک پدیده تکرار پذیر طبیعی می باشد که نتیجه کمبود آب است و بروز آن باعث ایجاد خساراتی در بخش هایمختلف می شود. برای توصیف شرایط رطوبتی یک منطقه معمولا از شاخص های خشکسالی استفاده می شود. یکی از شاخص-های خشکسالی که در سالهای اخیر مورد توجه محققین قرار گرفته، شاخص خشکسالی احیایی (RDI) است. در این مطالعه خشکسالیهای استان چهارمحال و بختیاری در دوره زمانی 2016-2003 مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور، ابتدا مقادیر ET0 طبق رابطه هارگریوز-سامانی بدست آمد و شاخص خشکسالی RDI در ایستگاه های شهرکرد، بروجن، کوهرنگ، لردگان و سامان محاسبه شد. نتایج نشان داد که در سالهای 2015 و 2016 به نسبت سالهای قبل تعداد خشکسالی ها بیشتر شده و ازشدت و مدت آنها کاسته شده است. علاوه بر این در بین این 5 ایستگاه، شدید ترین خشکسالی در ایستگاه بروجن وشدیدترین ترسالی در ایستگاه سامان رخ داده است. بیشترین تداوم خشکسالی در ایستگاه کوهرنگ و به مدت 6 سال به وقوعپیوسته و همچنین بیشترین تداوم ترسالی نیز در ایستگاه های کوهرنگ و سامان، به مدت 5 سال رخ داده است.

شاخص خشکسالی RDI، چهارمحال و بختیاری، تبخیر- تعرق پتانسیل، هارگریوز-سامانی