انسیه نیکوبذل راد - دانش آموخته کارشناسی محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران
افشین دانه کار - عضو هیات علمی دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران

مطالعه ناهمواری های ساحلی هرمزگان می تواند در تفکر یکپارچه در مدیریت نواحی ساحلی جهت برنامه ریزی سامانمند موثر باشد، همچنین به دلیل اهمیت و وسعت نوار ساحلی استان هرمزگان شناسایی ناهمواری های ساحلی موجود در آن لازم و ضروری است. با برنامه ریزی صحیح در مناطق ساحلی، می توان از زیانهای وارده به منابع طبیعی جلوگیری کرد و به توسعه پایدار دست یافت. در این تحقیق به ارتباط بین ناهمواری های ساحلی، جنس سواحل و موجودات زنده پرداخته شده است. به علت اینکه این موجودات سازگار با اندازه ذرات و به تبع آن لندفرم مشخصی در ساحل می باشند. می توان حساسیت زیستی لندفرم های مختلف ساحل را تعیین کرد. به همین منظور با استفاده از تصاویر ماهواره ای و با توه به انواع طبقه های لندفرم های ساحلی، از جمله زبانه، دستک، کولاب ساحلی، خور، مصب، جزیره سدی و غیره ، لندفرم های این بخش شناسایی اولیه شد، سپس با بازدید میدانی لندفرم های ساحلی نهایی و جنس سواحل تعیین شد. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که در سواحل استان هرمزگان از غرب به شرق حساسیت زیست محیطی ناهمواری های ساحلی کمتر می شود. در مناطقی با مقدار انرژی کم و ذرات دانه ریز نیز به علت نفوذ جریانات نفتی به داخل لایه های زیرین، حساسیت زیستی، ناهمواری های ساحلی افزایش می یابد. از جمله لندفرم هایی که به طور گسترده در سواحل این استان یافت می شود. می توان به خور و مصب و جزیره سدی اشاره کرد.

حساسیت زیست محیطی، لندفرم ساحلی، جنس سواحل، مدیریت نواحی ساحلی، هرمزگان