پدرام باقریان - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران، گرایش راه و ترابری، دانشگاه تهران
کیوان آقابیک - استادیار، گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی، دانشگاه تهران

شبکه راه ها شریان های حیاتی یک کشور محسوب می شود و سالانه بخش قابل توجهی از بودجه های ملی صرف توسعه و نگهداری این بخش می شود. روسازی از مهم ترین اجزای شبکه راه محسوب می شود، که باید به طور مستمر حفظ و نگهداری شود. برای ایجاد چنین مجموعه ای نیاز به سیستم مناسب مدیریت و نگهداری راه است. به طور کلی پایه و اساس هر نوع سیستم تصمیم گیری مدیریتی مبتنی بر ارزیابی صحیح از وضعیت موجود روسازی می باشد. تا کنون روش های مختلفی در ارزیابی وضعیت روسازی راه ها ارایه شده است، که هر یک براساس تیوری ها و فرضیات متفاوت و ساده می باشد. در این مقاله با توصیف و تشریح شاخص های مختلف ارزیابی وضعیت روسازی نقاط ضعف و قوت آن ها بیان شده و کاربرد و نتایج هر روش با یکدیگر مقایسه می گردد. نتایج حاکی از آن است که، شاخص PCI برای وضعیت سطحی روسازی و شاخص IRI برای تعیین وضعیت ناهمواری بسیار مناسب هستند.

سیستم مدیریت روسازی، نگهداری راه، شاخص ارزیابی وضعیت روسازی