امیرحسین شیشه بر - دانشجوی کارشناسی ارشد
مهدی منافی اصل - دانشجوی کارشناسی ارشد

پل عابر پیاده به عنوان یک فضای شهری و به سبب وزن و مقیاس , پتانسیل طراحی خلاقانه ای داراست که می تواند علاوه بر فرمی منحصر به فرد به عنوان یک نشانه محلی برای چشم انداز به پیرامون باشد. طراحی مناسب پل ها سبب افزایش زیبایی و خوانایی آنها میگردد و بر فضای پیرامونی موثر و به لحاظ روانی بر ایجاد انگیزه برای عبور عابران نیز تاثیر گذار خواهد بود. با توجه به مشکلات و نارسایی های پل های عابر پیاده در مقایسه با اصول و معیار های منظر شهری ,کیفیت بصری و مطالعات انجام شده در زمینه طراحی شهری ، ضرورت بازبینی در طراحی، اجرا و استفاده از آنها در شهر مورد تاکید قرار می گیرد. در این مقاله پلهای عابر پیاده به عنوان عاملی در ایجاد اغتشاش و تنزل سطح ارتقای کیفی بصری و ایجاد محدودیت در دید , موثر و مفروض دانسته شده است که با گردآوری اطلاعات به صورت میدانی و کتابخانه ای و با روش تحلیل محتوی بر روی 35 پل از پلهای عابر پیاده شهر شیراز مشخص شد که آنها چه از لحاظ منظر قابل دید شهری و چه از لحاظ دید ناظر در وضعیت نامساعدی به سر میبرند.

عابر پیاده ، پل عابر پیاده ، منظر شهری ، اغتشاش بصری ، دید و منظر