مجتبی خان سوز - دانشجوی دکتری، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد محلات، ایران
بهرام عابدی - دانشیار، گروه تربیت بدنی، واحد محلات، دانشگاه آزاد اسلامی، محلات، ایران
حامد مرادی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه تربیت بدنی، واحد محلات، دانشگاه آزاد اسلامی، محلات، ایران

به نظر می رسد که بخشی از اثرات مفید ورزش بر سلامت روان ناشی از افزایش میزان اوپیوییدها به مانند انکفالین ها در سیستم عصبی مرکزی باشد. هدف ما در این مطالعه بررسی تاثیر مصرف کوتاه مدت حب جدوار بر سطوح مت انکفالین (متیونین) پس از یک جلسه فعالیت فزاینده و درمانده ساز در مردان هندبالیست است. در این مطالعه نیمه تجربی که به صورت دو سو کور انجام گرفت 12 هندبالیست که حداقل 2 سال در لیگ بازی کرده بودند با میانگین ( سن 1/56±21/42 سال، قد 5/85±186 سانتی متر، وزن 10±83/25 کیلوگرم، نمایه توده بدن 2/93±24/09 کیلوگرم بر متر مربع ) به صورت تصادفی به 2 گروه برابر (n=6) تقسیم شدند. هر دو گروه پروتکل بیشینه بروس را تا حد واماندگی انجام دادند. قبل (صبح ناشتا) و بلافاصله بعد از انجام پروتکل نمونه های خونی از ورید ساعد میانی (باسلیک) آزمودنی ها جمع آوری و به آزمایشگاه انتقال داده شد. سپس گروه مکمل روزانه 3 کپسول 500 میلی گرمی جدوار و گروه کنترل روزانه 3 کپسول 500 میلی گرمی مالتودکسترین به مدت هفت روز مصرف کردند. 24 ساعت پس از مصرف آخرین کپسول آزمودنی ها پروتکل بیشینه بروس را تا حد واماندگی انجام دادند و همانند پروتکل اول نمونه های خونی قبل (صبح ناشتا) و بلافاصله بعد از انجام پروتکل جمع آوری شد؛ و به آزمایشگاه انتقال داده شد. یافته ها نشان داد که مصرف مکمل جدوار پس از یک وهله فعالیت فزاینده وامانده ساز بر میزان متیونین (P=0/59) مردان هندبالیست تاثیرمعناداری ندارد. (P≤0/05). به نظر می رسد نتایج حاکی از آنست استفاده از مکمل جدوار باعث تغییرات معناداری در ترشح متیونین پس از یک جلسه فعالیت فزاینده و درمانده ساز در مردان هندبالیست نمی گردد.

اوپیوییدها، جدوار، فعالیت وامانده ساز، متیونین