فرزاد رنجبر - دانشجوی دکتری برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد اصفهان

مسیله بافتهای فرسوده، که قسمتهایی از شهر تهران را به خود اختصاص داده است اگر نوسازی شده و دوباره وارد چرخه زنده و پویای آن شود این بافت ها فرصتهای بی بدیلی فراروی شهر است. مسیله ای که در اینجا حایز اهمیت است اینکه بسیاری از مردم در واحدهایی زندگی می کنند که امروزه از استانداردهای نوین ساختمان فاصله زیادی دارد و به دلیل عدم توانایی مالی ساکنان در محدوده های فرسوده، نوسازی اماکن مسکونی به کندی صورت می گیرد. و به تناسب ناکارآمدی کالبدی، ابعاد غیر کالبدی نیز آسیب پذیر است. بزرگترین مشکل موجود بر سر راه نوسازی بافت های فرسوده، صاحبان این بافت ها هستند. میزان همکاری ساکنین و دستگاههای اجرانی در نوسازی بافت های فرسوده شهری و نسبت مشارکت هر یک به بهترین وجه می تواند به نوسازی و احیاء بافت های فرسوده شهری منجر شود و نهایتا نوسازی این بافت ها بدون مشارکت فعال و زنده مردم امکان پذیر نیست. در راستای تحلیل مسیله فوق و دستیابی به اهداف تحقیقی، تحلیل مشارکت مردمی در نوسازی بافت فرسوده محله 20 منطقه 17 تهران که از فرسوده ترین محلات منطقه 17 میباشد، نمونه ی موردی پژوهش حاضر را تشکیل می دهد. یافته های تحقیق حاضر به روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از شیوه پیمایش میدانی (مشاهده و پرسشنامه) انجام شده است. نتایج حاصل از تحقیق، بیانگر این واقعیت است. که 54٫9 ٪ از مالکان، تمایل به مشارکت داشته اند. 13٫7 ٪ تمایل به تجمیع و 41.2 ٪ متمایل به استفاده از سایر روش های نوسازی در محله بوده اند. با توجه به این مطلب که بیش از نیمی از نمونه ها متمایل به مشارکت در نوسازی واحد مسکونی هستند، اما تمایل کافی برای درخواست به شیوه تجمیع وجود ندارد، و می باید توجه کافی برای استقبال از این شیوه فراهم گردد. همچنین ارتباط متغیرهای میزان ارتباط مسیولین با مردم، میزان اعتماد مردم به سازمان متولی، با متغیر مشارکت مردمی، در محله موصوف ضعیف می باشد و ارتباط دو متغیر علاقه مندی به زندگی آپارتمانی و روابط همسایگی، با متغیر مشارکت مردمی که برای اهمیت نوسازی به روش تجمیع آورده شده است، نسبت به دو متغیر اول وضعیت بهتری دارد و توجه مسیولین مربوطه را میطلبد.

نوسازی، مشارکت شهروندی، تجمیع اراضی، بافت فرسوده