فریبا نکومنش راد

معماری قدسی، معماریی است رشد دهنده و تعالی بخش که در آن وحدانیت به عنوان کیفیتی هویت بخش، معیار و مبنای روح فضاست؛ وحدانیتی که با وجود تکثر و تنوع عناصر شکل می گیرد تا مخاطب چنین فضایی را به فطرت خویش رجعت داده و نمودی از کمال باطنی اش را در آن باز یابد. متاسفانه در عصر معاصر این کیفیت کالبدی بدلیل بی توجهی، رنگ باخته و معماری صرفا به نیازهای فیزیکی پاسخ می گوید و نیازهای معنوی در نظر گرفته نمیشود و یا بسیار ناچیز مورد توجه قرار می گیرد. پژوهش حاضر با هدف بازشناسی مفهوم معماری قدسی و ارزیابی معیارها در راستای پاسخ به این پرسش که چگونه می توان شاخص های فضای قدسی را در معماری بیشتر و بهتر نمایان ساخت می باشد .روش تحقیق این پژوهش از نوع توصیفی- ارزیابی می باشد و گردآوری اطلاعات بر مبنای مطالعه منابع کتابخانه ای، مشاهده و تحلیل محتواست .

معماری قدسی- هویت- عصر