محمد صفری کمال الدین پشته - کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بندرعباس، گروه معماری، بندرعباس،ایران

کمبود انرژی، توسعه تکنولوژی های ساخت، آسیب پذیری محیط زیست، نیاز به گزینه هایی با صرفه اقتصادی و عملکرد بالا که در پی آن بهینه سازی مصرف انرژی ایجاد شود، سبب شده است که امروزه تمایل به سمت گزینه هایی نظیر انرژی های تجدید پذیر افزایش یابد و در نتیجه با توجه به کارامد بودن عناصر معماری سنتی در هماهنگی با محیط زیست و اقلیم و استفاده بهینه از انرژی و پتانسیلهای محیطی، گرایش به سمت استفاده از این عناصر در معماری حال حاضر دیده می شود. سازه هایی نظیر بادگیر ها و بادخورها از این دست عناصر میباشند که با ویژگی های خاص خود جز لاینفک اقلیمهای گرم شده و شرایط آسایش فضایی و سرمایش و تهویه مورد نیاز ساختمان ها را با استراتژی های ساخت خود مانند جهت گیری، بکارگیری تیغه ها و غیره فراهم می آورند. نحوه عملکرد این عناصر و شرایط مناسب فضایی که ایجاد می کنند، همچنین سبب شده است تا در عصر مدرن نیز این عناصر اهمیت خود را حفظ نموده و در پی بکارگیری آنان مدل های جدیدی از آنها مورد استفاده قرار گیرد که در راستای بهینه سازی مصرف انرژی بکار گرفته می شوند. لذا مقاله حاضر با استفاده از روش کتابخانه ای به گردآوری اطلاعات در رابطه با امکان استفاده از بادگیر، بادخان و بادخور در معماری مدرن و بررسی نقش آنها در تهویه و سرمایش ساختمان با استفاده از انرژی های تجدیدپذیر می پردازد و در نتیجه بیان می دارد با توجه به اینکه این عناصر در معماری گذشته جز لاینفک معماری مناطق با اقلیم گرم بوده اند در صورت رفع محدودیت ها و هماهنگی آنها با ساختمان های مدرن می توان آنها را در طراحی های نوین بکار گرفت و بدین صورت با توجه به استفاده این عناصر از انرژی های تجدیدپذیر هم در جهت صرفه جویی انرژی اقدام میشود و هم میتوان به شرایط تهویه و سرمایش مطلوب دست یافت.

بهینه سازی مصرف انرژی، معماری سنتی، معماری مدرن، بادگیر