مهشید حسنی - گروه معماری، واحد رفسنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، رفسنجان، ایران
منصور نیکپور - گروه معماری، واحد بم، دانشگاه آزاد اسلامی، بم، ایران

در کشور ما طراحی فضاهای ( آموزشی- فرهنگی- تفریحی) خاص کودکان، خصوصا رده سنی 12-5 سال اولویت کمتری داشته است. و در این بین طراحی فضاهای آموزشی که ارتباط کودکان با طبیعت حفظ شود و همچنین خلاقیت آنها شکوفا شود بسیار کم است، محدود فضاهای اختصاص یافته کودکان برای این سنین صرفا آموزشی هستند و آنچه که امروزه در ارتباط با فضاهای آموزشی کودکان نگران کننده می باشد عدم رابطه کودک و طبیعت است. در این مقاله با تحلیل و ارزیابی 20 فضاهای کودک محور در شهر رفسنجان و با اثبات این فرضیه که فضاهای اختصاص یافته به کودکان در شهر رفسنجان از نقطه نظر کالبدی و کاربری تاثیر منفی بر خلاقیت کودکان دارند سعی در ارایه اصول و نگرشی نو در باب طراحی فضاهای آموزشی کودکان خصوصا گروه سنی 12- 5 سال دارد. نگرشی که طراحی فضاهای آموزشی - فرهنگی تفریحی کودکان را براساس شناخت نیاز کودکان امروز و ارتقای کیفیت طراحی خلاق هدف غایی خود قرار دهد تا فضایی که سبب خلاقیت کودکان میشود را از طریق فرایندی آگاهانه ایجاد کند.

کودک، خلاقیت، پردیس خلاقیت، فضاهای کودک محور، بازی