احمد گودرزی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سازه، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه خوارزمی
سید حسین حسینی لواسانی - استادیار، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه خوارزمی، تهران
افشین مشکوه الدینی - استادیار، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه خوارزمی، تهران

نیروهای ناشی از زلزله منجر به ایجاد نیرو و تغییر مکان در سازه میگردد. طراحی لرزه ای سازه، به طور متداول براساس نیرو انجام می گیرد. محدودیت های موجود در روش طراحی مبتنی بر نیرو باعث شد که در سال های اخیر روش های نوینی تحت عنوان طراحی عملکردی مبتنی بر تغییر مکان برای رسیدن به یک سطح خسارت قابل قبول ناشی از زلزله طرح، تدوین گردد. این روش ها به عنوان یک ابزار موثر برای طراحی مدرن مبتنی بر عملکرد پذیرفته شدند که در آن طراحی براساس شرایط محدود انتخاب شده انجام می گیرد. در واقع طراحی مستقیم مبتنی بر تغییر مکان امکان انعطاف پذیری بیشتر برای کارکرد اسکلت مقاوم فراهم می آورد. بدین ترتیب، سطوح طراحی منطقی تر و در نهایت مقرون به صرفه تری از طریق طراحی کارآمدتر به دست می آید. هدف از این مقاله، مروری بر ساختار طراحی عملکردی مستقیم مبتنی بر تغییر مکان است. در این مطالعه، مبانی روش طراحی مستقیم مبتنی بر تغییر مکان در قالب گام بندی مناسب برای سازه های فولادی با توجه به مطالعات انجام گرفته بیان می شود.

طراحی لرزه ای، معیار تغییر مکان، معیار عملکرد، تغییر مکان مستقیم، اسکلت مقاوم