زهرا داودی - کارشناسی ارشد دانشگاه علوم ومعارف قرآن کریم قم
رحمان عشریه - استاد یار دانشگاه علوم ومعارف قرآن کریم، قم

واژه تسبیح و مشتقات آن از کلمات پر کاربرد در قرآن کریم است.این واژه به شکل های مختلف اسم و فعل به کار رفته است و درهمه موارد مفهوم مشابهی را در تنزیه خداوند از آنچه که شایسته ذات او نباشد در بر دارد. بررسی این واژه در قران نشان میدهد کهخداوند تسبیح را نه تنها به ملایکه (دارای شعور) و انسانها (دارای شعور و مکلف) نسبت داده بلکه از تسبیح تمامی موجودات عالمهستی سخن گفته است. و برخی برای اینکه این حقیقت را توجیه علمی کنند در پی دستیابی به مصادیقی برای تسبیح موجوداتبرآمده اند و آن را به امواج صوتی و یا امواج الکترو مغناطیسی ساطعه از ذرات ماده تطبیق کرده اند. در این نوشتار ضمن بررسیمفهوم تسبیح و مقایسه نظرات مفسران به بیان دیدگاه متکلمان و فیلسوفان در توجیه عقلانی تسبیح همگانی عالم پرداخته و دیدگاهعلمی را نقد و بررسی می کنیم.

تسبیح، تفسیر علمی، آیه 44 سوره اسراء