مهدی محمودی - استادیار دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی همدان
محمد محمدی - کارشناس ارشد تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش دانشگاه پیام نور همدان

نارساخوانی (اختلال خواندن) رایج ترین (بیش از 80 درصد) ناتوانی یادگیری می باشد که توسط مردم راحت تر شناختهمی شود و در پژوهش ها و رسانه ها توجه زیادی به آن می شود. ناکامی در خواندن (یا خواندن درست و باسرعت) قابل توجهاست و تا حدودی در جامعه امروز یک داغ ننگ می باشد . نارساخوانی در حدود 5 نفر از 100 نفر کودکان در مدرسه رخ می دهدو 5 تا 10 نفر از هر 100 نفر به عنوان عقب ماندگی در خواندن توصیف می شوند که ممکن است آن ها نارساخوان (خوانش پریشی) در نظر گرفته شوند و هم چنین ممکن است نسبت به هم کلاسی های خود ، مشکل بیش تری در خواندن داشته باشند.اگرچه به طور سنتی تصور می شد پسران بیش تر از دختران نارساخوانی دارند ولی مطالعات نشان داده است که این موضوعحقیقت ندارد و این که هم پسران و هم دختران به یک اندازه احتمال ابتلا به این شرایط را دارند ولی شیوع آن و نسبت جنسیتی در تحقیقی که توسط شریفی (1391) در ایران انجام گرفته است بدین گونه است: نتایج نشان داد 5/42 درصد دانش آموزان پایه اول (3/85 درصد دانش آموزان دختر و 8/8 درصد دانش آموزان پسر) ،هم چنین 7/55 درصد دانش آموزان پایه دوم (4/67 درصد دختر و 10/48 درصد پسر) دارای اختلال خواندن می باشند و بر اساس این تحقیق شیوع این اختلال در پسران بالاتر از دختران است.