فرشته میراج - مدیریت ایمنی، بهداشت و محیط زیست شرکت ملی نفت ایران
مریم سادات فاطمی
محمود والی نژاد

همانطور که میدانید خطوط لوله نفت و گاز یکی از کانونهای حادثه خیز میباشد که نیروی انسانی، تولید، تاسیسات و محیط زیست را بطور مداوم تحت تاثیر خود قرار میدهد بنابراین ارزیابی و مدیریت ریسک خطوط لوله با هدف شناسایی و ارزیابی مخاطرات آنها جهت یافتن راهکارهای اصلاحی پیشگیری از وقوع حوادث امری حائز اهمیت و حیاتی است. اولین گام در مسیر ارزیابی ریسک خطوط لوله، انتخاب معیارهای خطر آفرین بودن خط و در واقع تعیین ریسک فاکتورها است. معیار هایی نظیر : مشخصات فیزیکی (طولاترین خط...) ، شرایط فرایندی (پرفشارترین خط..) ، ترکیب سیال درون خط (ترشترین خط..)، سوابق حوادث، شرایط موجود در مجاورت خط (تراکم جمعیت و ... )، میزان نقش در تولید و عمر خط می توانند به عنوان شاخص مد نظر باشند. گام بعدی انجام محاسبات کمی میزان شدت نشتی در بدترین حالت (سناریوی ترکیدگی)، تعیین احتمال آن و در نهایت عدد گام بعدی انجام محاسبات کمی میزان شدت نشتی در بدترین حالت (سناریوی ترکیدگی)، تعیین احتمال آن و در نهایت عدد ریسک است. در فاز نهایی، هدف انتخاب برنامه های تعمیر و نگهداری اصلاحی بر مبنای ماکزیمم پتانسیل کاهش ریسک با توجه به محدودیتهای منابع مالی- انسانی در راستای افزایش قابلیت اطمینان سیستم است. هدف اصلی این پژوهش ارائه یک مدل کاربردی و مؤثر جهت ارزیابی ریسک خطوط لوله نفت و گاز است. در انتها به خلاصه ای از نتایج بدست آمده در بررسی یکی از خطوط لوله تزریقی گاز به عنوان یک مطالعه موردی انجام شده نیز اشاره می شود.

خط لوله، مخاطره، ریسک فاکتور، ارزیابی ریسک، خوردگی، نشتی