سمانه محمدزایی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی جنگل، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
سیدعطااله حسینی - دانشیار گروه جنگلداری و اقتصاد جنگل، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران

جاده های جنگلی به عنوان اساسی ترین رکن برنامه ریزی و مدیریت، بزرگترین سهم سرمایه گذاری را در محیط جنگل به خود اختصاص می دهند. این مطالعه به منظور ارزیابی مناطق مناسب و نامناسب محیط زیستی شبکه جاده جنگلی در سری یک طرح جنگلداری تاویر، واقع در حوزه آبخیز 87 انجام گرفته است. بدین منظور برای بررسی میزان عبور جاده از مناطق مناسب و نامناسب از نقشه های شیب، ظرفیت، زمین شناسی و خاکشناسی استفاده گردید و محاسبات مهندسی مانند طول مسیر جاده، تراکم طولی، فاصله بین جاده ها، درصد پوشش شبکه جاده و میزان درصد عبور جاده روی نقشه های مذکور انجام گرفت. نتایج نشان داد که از نظر وضعیت عبور جاده بر روی نقشه شیب 56% خوب و 44% ضعیف، از نظر وضعیت عبور جاده بر روی نقشه موجودی در هکتار 69% خوب و 31% ضعیف، از نظر وضعیت عبور جاده بر روی نقشه زمین شناسی 46% خوب و 51% ضعیف، از نظر وضعیت عبور جاده بر روی نقشه خاک 37% خوب و 63% ضعیف بدست آمد و در نهایت چنین نتیجه گیری می شود که به طور میانگین 52% وضعیت مسیر خوب و 48% دارای شرایط ضعیف است، که نمایانگر وضعیت مطلوب توزیع جاده موجود برای دسترسی بهتر به عرصه می باشد که این خود عملی برای جلوگیری از افزایش تخریب عرصه جنگل و هزینه های خروج چوب خواهد شد.

جاده جنگلی، تراکم طولی، شبکه بندی، نقاط اجباری، طرح تاویر