حامد مومنی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های آبی، گروه علوم و مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند ایران
یوسف رمضانی - استادیار گروه علوم و مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند
حسین خزیمه نژاد - دانشیار گروه علوم و مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند

وجود خطوط لوله در محیط بستر دریا سبب تغییر الگوی جریان در مجاورت آنها شده و نیز موجب به وجود آمدن گردابه هایی در قسمت های جلو و پشت لوله می گردد، که همراه با افزایش شدت آشفتگی است. این تغییرات می توانند منجر به خستگی سازه و یا آبشستگی در اطراف آن گردد و نهایتا پایداری سازه را تهدید نماید که موجب خسارات زیست محیطیشدیدی شود. در این مقاله، اثر عمق کارگذاری سپر بر آبشستگی پیرامون لوله در زوایای مختلف برخورد جریان اثر زاویه مورد بررسی قرار گرفته شده است. آزمایش ها تحت شرایط آب زلال در حد آستانه حرکت رسوبات U/Uc=0/95 انجام شد. نتایج نشان داد عمق نسبی کارگذاری سپر Dw/D مانع عبور جریان از زیر لوله و باعث کاهش عمق بی بعد آبشستگی محور مرکزی لوله ds/D می شود. روند افزایش عمق نسبی کارگذاری سپر تا جای پیش می رود، که فرآیند آبشستگی متوقف شود. علاوه بر این، زاویه برخورد جریان ϴ بر روی مکان قرارگیری حداکثر عمق بی بعد آبشستگی محور مرکزی لوله و نحوه عملکرد گردابه ها موثر می باشد. همچنین حداکثر عمق بی بعد آبشستگی محور مرکزی لوله در حالت زاویه برخورد جریان 90 درجه رخ می دهد، که با کاهش زاویه برخورد جریان این عمق نیز کاهش می یابد.

آبسشتگی، آب زلال، عمق آبشستگی، عمق کارگذاری سپر، زاویه برخورد جریان، لوله