سیداحسان دلبری - دانشجوی دکترای گروه مهندسی عمران-سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد لارستان، لارستان، ایران
اکبر قنبری - استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد لارستان، لارستان، ایران
سیداسماعیل دلبری - دانشجوی دکترای گروه مهندسی عمران-سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرم آباد، خرم آباد، ایران
مهدی رفتاری - استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرم آباد، خرم آباد، ایران

از اوایل قرن بیستم، صنعت بتن برای حصول اطمینان از جایگیری مناسب بتن و دستیابی به مقاومت کافی پس از سخت شدن، نیاز به نظارت بتن را به رسمیت شناخته است. تعداد روش های آزمایشی بسیار زیادی به منظور تشخیص کارایی برای تحقیقات، تناسب مخلوط و استفاده درست، توسعه و بسط داده شده اند. از اکثریت قریب به این روش های آزمایشی، فراتر از یک یا دو مطالعه اولیه ، استفاده دیگری نشده است. به استثنای آزمایش اسلامپ که بطور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفته است، روش های کمی که بطور وسیع مورد مطالعه قرار گرفته اند، عموما برای کسب پذیرش شکست خورده اند (از پذیرش گسترده ای برخوردار نیستند). بعد از 80 سال تلاش، صنعت بتن هنوز با چالش توسعه آزمایشی مناسب برای اندازه گیری ویژگی های ریولوژیکی مرتبط بتن مواجه می باشد. این نوشته، چند روش آزمایش برای اندازه گیری کارایی بتن را توصیف می کند. بسیاری از روش های آزمایش برای یک پروژه واحد یا برای کاربردی خاص ایجاد شده اند و در منابع گزارش شده اند. اگرچه بسیاری از شیوه ها در این نوشته ممکن است هرگز در آینده بکار نروند و در گذشته بصورت پراکنده ای بکار رفته باشند، بررسی تست هایی که شکست خورده اند و آزمون هایی که توسط آزمون های بهتری جایگزین شده اند در شناخت روندهایی در تحقیقات کارایی بتنو در انتخاب مفاهیم کلیدی برای توسعه یک روش آزمون جدید آموزنده می باشد.

بتن,کارایی,آزمایش,شکست,صنعت