طیبه خادمی - گروه علوم و مهندسی آب، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
داود خدادادی دهکردی - گروه علوم و مهندسی آب، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

در این تحقیق 2060 هکتار از اراضی منطقه میانگران شهرستان ایذه در استان خوزستان مورد ارزیابی تناسب اراضی برای آبیاری سطحی (غرقابی) و تحت فشار (قطره‎ای و بارانی) قرار گرفت. با مطالعه روش های موجود ارزیابی تناسب اراضی و با توجه به اطلاعات موجود، روش پارامتریک (استوری و ریشه دوم) و محدودیت ساده برای مطالعه انتخاب گردیدند. براساس مطالعات نیمه تفضیلی موجود، 5 سری خاک مجزا شده در 2 واحد فیزیوگرافی تشخیص داده شدند. با توجه به نتایج بدست آمده از سه روش پارامتریک (استوری و ریشه دوم) و محدودیت ساده، نتیجه روش پارامتریک در عمل به واقعیت نزدیکتر بود. به طورکلی مهم ترین عوامل محدود کننده سیستم آبیاری سطحی در دشت میانگران بافت خاک، آهک و عمق خاک بودند. همچنین از مهم ترین عوامل محدود کننده سیستم آبیاری بارانی و قطره‎ای نیز بافت خاک و آهک بودند. در روش پارامتریک (ریشه دوم) با توجه به شاخص قابلیت آبیاری (Ci) برای واحدهای اراضی 2 و 3 از سیستم آبیاری سطحی می‎توان استفاده کرد، اما برای واحدهای اراضی 4، 1 و 5 هر سه روش آبیاری سطحی، قطره‎ای و بارانی مناسب می باشند. در روش پارامتریک (استوری) با توجه به شاخص قابلیت آبیاری برای واحدهای اراضی 1 و 4 از سیستم آبیاری سطحی می توان استفاده کرد و برای واحدهای اراضی 2، 3 و 5 هر سه روش آبیاری سطحی، قطره‎ای و بارانی مناسب می‎باشند. در روش محدودیت ساده با توجه به شاخص قابلیت آبیاری (Ci) برای همه واحدهای اراضی منطقه (4،3،2،1و5) استفاده از سیستم آبیاری سطحی نسبت به آبیاری قطره‎ای و بارانی مناسب‎تر می باشد.

روش پارامتریک، ریشه دوم، استوری، محدودیت ساده