محمدمهدی خیرخیز - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه خوارزمی
عباس بهرام - دانشیار دانشگاه خوارزمی

هدف از پژوهش حاضر ر، بررسری تاثیر افزایش فاصله توجه بیرونی بر فعالیت الکتریکی عضلات در پرتاب دارت بود. آزمودنی ها شامل 19 نفر پسر دانشجوی تربیت بدنی با دامنه سنی 19-24 سال دانشگاه خوارزمی بودند. در این پژوهش از تکلیف پرتاب دارت استفاده شد و دستورالعمل های مربوط به توجه شامل توجه بیرونی نزدیک (پرواز دارت) و توجه بیرونی دور (نقطه مرکز دارت) به شرکت کنندگان آموزش داده شد. آزمودنی ها در هرشرایط توجه، 24 کوشش را کامل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی هم بسته انجام گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد افزایش فاصله توجه بیرونی بر دقت اجرا تاثیر مثبت دارد خطای شعاعی P=0.003 خطای متغیر دو بعدی P=0.01 اما در میزان فعالیت الکتریکی عضلات در دستورالعمل های مختلف توجه بیرونی تفاوت معناداری مشاهده نشد. P> 0.05 نتایج نشان داد دستواراعمل های کانون توجه بیرونی دور نسبت به توجه بیرونی نزدیک منجر به دقت بیشتر می گردد و در نتیجه، موجب عملکرد بهتری در مهارت پرتاب دارت می شود. همچنین در شرایط مختلف توجه بیرونی، سطح بالاتری از نوقه (فعالیت عضلات) سیستم حرکتی در حین اجرا به وجود نمی آید که بتواند عملکرد فرد را تحت تاثیر قرار دهد، بنابراین دستوراعلمل های توجه بیرونی مربوط به اثر حرکت هستند و تفاوتی در فعالیت عضلات ایجاد نمی کنند. با توجه به نتیایج این پژوهش مربیان می توانند شاگردان خود را برای اجرای دقیق تر به سمت دستورالعمل توجه بیرونی دور سوق دهند.

کانون توجه، اثر فاصله، فعالیت الکتریکی عضلات، پرتاب دارت